The Crying Game 1992

10 / 7.3

امتیاز
imdb

10 / 8.3

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

فرگوس یکی از اعضای داوطلب گروه IRA است که در دزدیدن یک سرباز انگلیسی به آنها کمک می کند. او مسئول مراقبت از سرباز است و با او صحبت می کند. سرباز از فرگوس می خواهد که پس از مرگش به سراغ دختری رفته و از او مراقبت کند. فرگوس بعد از مرگ سرباز به سراغ دختر (دیل) رفته و بدون اینکه بگوید در مرگ سرباز موثر بوده با او ارتباط برقرار می کند. هنگامی که فرگوس متوجه می شود که دیل دچار اختلال جنسیتی است (دوجنسه) از او دوری می گزیند، اما مجددا با او همراه می شود. از طرف دیگر گروه IRA به فرگوس اصرار می کند تا در ترور یک قاضی همکاری کند. در نهایت دیل برای جلوگیری از همکاری فرگوس با IRA مرتکب قتل می شود. فرگوس قتل را به عهده می گیرد و به زندان می رود ولی عشق غیرجنسیتی آنها باقی می ماند.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

The Crying Game (1992) Camera Angle has Content

The Crying Game (1992) Cafe Media

The Crying Game (1992) Nature ana Camera Angle

The Crying Game (1992) Scorpian

The Crying Game (1992) Killing

The Crying Game (1992) Who is Subject

The Crying Game (1992) Final Scene

The Crying Game (1992) Turning Point - Increasing Pace

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم بازی گریه کردن

نیل جوردن به عنوان نویسنده و کارگردان فیلم (The Crying Game)، اثری قدرتمند و شایان تقدیر را ساخته است. علاوه بر انتخاب بازیگران قدرتمند و گرفتن بازی از آنها، ساخت فیلم نیز در حد قابل قبولی است. به عنوان مثال گرچه سپری شدن چندین دقیقه از فیلم در لوکیشن های بسیار ساده و بسته صورت می ­گیرد، وجود صحنه انفجار اتاقک توسط هلی­کوپتر هم به عنوان حد فاصلی بین دو بخش فیلم عمل می ­کند و هم قدرت کارگردان در خلق صحنه های باز و فعال را نشان می ­دهد. در واقع انفجار اتاقک نقطه چرخش داستان (Plot Twist) از بخش اول (دیالوگ و زمینه سازی) به بخش دوم (محتوای اصلی و نتیجه) است. این فیلم نیز همانند فیلم های مشابه از تم تروریستی بودن گروه IRA و اعمال غیرانسانی آنها به عنوان زمینه استفاده کرده و داستانی عاشقانه را در قالبی جدید به نمایش می ­کشد. استفاده از تم جنسیتی و دفاع از حقوق اقلیت ها در اوایل دهه نود میلادی حتی در اروپا و آمریکا نیز اقدامی شجاعانه و پیشرو است. گرچه این دفاع چندان قدرتمند نیست و شحصیت دیل ضعیف و محتاج است، اما وجود او به رسمیت شناخته شده و دیده شده است.

از لحاظ بازیگری، این فیلم (The Crying Game) مجموعه ای از بازیگران قدرتمند و بااستعداد را شامل می ­شود و از این لحاظ بسیار غنی است. شخصیت اول فیلم با بازی استفن ری شخصیتی نسبتا بی عرضه ولی ساده، با احساس و عزم قوی است. استفن ری به خوبی از عهده این شخصیت برآمده است. عضلات چهره و نوع حرکت­ های او در بیشتر صحنه­ ها آرام و نشان از احساساتی عمیق است. شاید بتوان گفت شخصیت فرگوس درون­گرا و احساساتی است که هرگز به درد گروهی  مبارز همچون IRA نمی خورد. دیل همتای او در فیلم است که در واقعیت مرد است اما در این فیلم به خوبی نقش یک زن را به عهده گرفته است. از سوی دیگر بازیگرانی همچون وایتیکر و ریچاردسون در نقش های جودی و جود بازیگران شناخته شده ای هستند که جوایز بسیاری را از آن خود کرده اند. وایتیکر بازیگر شناخته شده ای است که برای بازی در فیلم آخرین پادشاه اسکاتلند (2006) برنده اسکار و گلدون گلوب شد. همچنین میراندا ریچاردسون که در فیلم تیم برتون (امپراطور خورشید 1987) خوش درخشیده بود، در این فیلم اثر خوبی از خود به جای گذاشت تا روند رو به رشد او با بازی در فیلم ساعت ها (2002) و اسلیپی هالو از استیون اسپلبرگ برای همیشه در تاریخ ماندگار شود (او در فیلم شبح اپرا 2004 نیز نقش مادام جوری را به عهده داشت).

در کنار بازیگران قدرتمند، فیلم نامه این فیلم (The Crying Game) نیز از جمله آثار ارزشمند سینما است و به درستی جایزه اسکار بالاتر از فیلم شوهران و همسران وودی آلن به این فیلم رسید. به عنوان مثال دیالوگ­ های تاثیرگذار فرگوس و جودی در دوره حبس بسیار تاثیرگذار بود و به عنوان مدخلی برای فیلم محسوب شد. همچنین شخصیت­ ها در حد بسیار خوبی پرورانده شده بودند. شخصیت های فرگوس و دیل که در انتها نیز به یکدیگر رسیدند (گرچه از راه دور) بسیار شبیه به هم بودند، هر دوی آنها از ضعف احساسی، عدم اعتماد به نفس و نیاز به محبت رنج می ­بردند. در عین حال آنها در عرصه اجتماعی انسان­ های نسبتا موفق و قدرتمندی بودند. فرگوس مهره مورد نیاز IRA و به حدی قدرتمند است که گردن مزاحم جود را می ­شکند. از طرف دیگر دیل که می ­تواند شخصی را به قتل برساند، در مقابل احساس نیازش به محبت فرگوس ناتوان و بی­چاره است. او می ­داند که فرگوس از آن او نیست ولی نمی ­تواند از او جدا شود و عاجزانه تمنای محبت می ­کند. هر دوی آنها رازی را دارند و از آن رنج می ­برند. از سوی دیگر شخصیت­ های فرعی همانند جودی، یا نیروهای IRA نیز به بهترین نحو پرورده شده اند. شخصیت صاحب کافه، یکی از نقاط قوت شخصیت پردازی در این فیلم است. دیالوگ­ های او اغلب تکرار جملات جودی و فرگوس و در تایید آنها است. شاید بتوان گفت جایگاه کافه مترو و صاحب آن همانند جایگاه خداوند یا معبد یا مرکز در این فیلم است. آنها به آرامش آنجا پناه می ­برند و از او برای تنظیم روابطشان استفاده می ­کنند، گرچه او کمترین تاثیری در این روابط ندارد. شاید از جمله معدود نقاط ضعف فیلم (The Crying Game) گستردگی داستان و نقاط مبهم آن است. مثلا مشخص نیست رابطه جودی و نیل چگونه بوده است و همچنین شخصیت جود و ارتباطش با فرگوس تا حدودی مبهم است. در واقع داستان هایی با یکدیگر ترکیب شده اند که شاید هر یک توانایی ساخته شدن در یک فیلم مجزای خوب را داشتند. تردید در خصوص این است که تا چه حد فیلم توانسته دو داستان را کامل و کافی نمایش دهد. شاید بتوان گفت محور داستان ها داستانی است که جودی درباره طبیعت عقرب می ­گوید. در واقع گرچه ممکن است گاهی خلاف رخ دهد اما طبیعت دیل دوجنسه بودن است، طبیعت گروه IRA عملیات تروریستی و طبیعت فرگوس دوست داشتن است.

نقاط قوت:

• فیلم نامه ناب
• بازی تاثیرگذار

نقاط ضعف:

• گستردگی داستانی

دیالوگ های ماندگار

• Maguire: The situation is simple. You're being held hostage by the Irish Republican Army. They've got one of our senior members under interrogation in Castlereagh. We've informed them that if they don't release him within three days... you'll be shot.
• Fergus: Have you ever tried to pick up your teeth with broken fingers?
• Fergus: There's this scorpion and he wants to go across a river. Well, he can't swim so he goes to this frog, who naturally enough can swim. And he says,
  [Imitating the scorpion's voice] Fergus: "Excuse me, Mr. Froggy. I want to go across the river." Fergus: So the frog accepts the idea. The scorpion hops on the frog's back. Suddenly, the frog: "Aah!" He feels this sting! "You stung me! Why did you go and do that?" The scorpion looks at him and says, "I can't help it, it's in my nature".

جوایز

نظرات