لهجه ها و زبان های مختلف نزد مریل استریپ

[بخش هایی از مقاله پرونده مریل استریپ در کلاس بازیگری]

… آنچه مریل استریپ (Meryl Streep) را از رقبای خود متمایز می کند، هنر او در بیان است. راجر ابرت منتقد مشهور سینما بارها و بارها استریپ را به خاطر بازی درخشان و فن بیانش ستوده است. بازیگران خوب بسیاری در سینما وجود دارند که با تمرکز بر روی احساسات و ظرایف بصری درخشیده اند. حتی برخی از بازیگران برای نزدیک تر شدن به شخصیت داستانی مقدار زیادی وزن کم یا زیاد کرده اند. اما آنچه به نظر بسیار دشوار می رسد آن است که بازیگر بر روی تارهای صوتی و نحوه بیان کلمات نیز تسلط داشته باشد. اینکه بازیگری بتواند لهجه ها و زبان های مختلف را به خوبی زبان مادری اش ادا کند (یا حداقل به شکلی که بیننده عدم مهارت را تشخیص ندهد)، هنری کمیاب بین بازیگران سینما است. به عنوان مثال برد پیت بازیگر نام آشنای سینمای هالیوود برای ضعف در ادای لهجه دشوار ایرلندی در فیلم «خود شیطان» مورد انتقاد قرار گرفت. اما مریل استریپ (Meryl Streep) نه تنها بین بازیگران زن بلکه شاید بتوان گفت بین تمام بازیگران سینما در این هنر منحصر به فرد است. او در طول سابقه هنری خود لهجه ها و زبان های بسیاری را تقلید کرده است و از غالب این پروژه ها سربلند بیرون آمده است. در زیر لیستی از لهجه ها و زبان های مختلف مریل استریپ در فیلم های مختلف را آماده کرده ایم:

باید این نکته مهم را در نظر گرفت که فن بیان به تقلید ماهرانه لهجه ها محدود نمی شود. گاهی اوقات ظرایف صوتی مانند زیر و بم کردن صدا، خشم و خوشحالی، آرامش و هیجان و یا حتی تقلید از افراد دیگر در روایتگری اهمیت بسیاری دارند. به عنوان مثال مریل استریپ در فیلم «جولی و جولیا» (2009) شخصیت یک آشپر باسابقه و ساختارشکن آمریکایی را بازی می کند. او در این فیلم به خوبی می تواند لحن و آوای جولیای واقعی در نیمه قرن بیستم را اجرا کند. این اجرا بسیار سخت و عجیب است به نحوی که بخش زیادی از شخصیت هیجان انگیز و پرشور جولیا در خلال این بیان شکل می گیرد. اما نقطه اوج این هنر در فیلم «زن آهنین» (2011) جلوه می کند، جایی که شخصیت مارگارت تاچر در میانه فیلم تحت آموزش کنترل صوت قرار می گیرد. نحوه بیان و استفاده از تارهای صوتی مریل استریپ پیش و پس از این آموزش به وضوح تغییر می کند. او واقعا نشان می دهد که این آموزش چقدر در مقبولیت تاچر در سیاست موثر بوده است. از سوی دیگر در همین فیلم و هنگامی که مریل استریپ (Meryl Streep) باید شخصیت تاچر را در دوره کهنسالی نیز اجرا کند، نوعی کندی و ضعف در بیان او قابل ملاحظه است. این هنرنمایی صوتی را باید به بازی بدنی و فرمی استریپ افزود. ما در نقد فیلم «زن آهنین» گفته ایم که تنها نقطه درخشان این فیلم بازی استریپ است که در نهایت او را موفق به دریافت سومین جایزه اسکارش می کند.

در زیر ویدئوهای منتخب مریل استریپ را تقدیم می کنیم: