The Phantom of the Opera 2004
کارگردان | Joel Schumacher |
---|---|
نویسنده | Gaston Leroux, Andrew Lloyd Webber |
زمان | 143 |
کشور | انگلستان، آمریکا |
ژانر | درام، موزیکال، عاشقانه |
خلاصه فیلم
شبح اپرا مرد هنرمندی است که برای سال های طولانی کریستین را برای اجرای اپرا آموزش داده است. او در کودکی به خاطر صورت سوخته اش در سیرک مورد اذیت و آزار قرار گرفته است و بعد از فرار از سیرک تمام عمر خود را در زیرزمین اپرا سپری کرده است. او از جامعه انتقام می گیرد و تمام دشمنان و رقبای کریستین را تهدید می کند. هنگامی که کریستین با چهره واقعی شبح روبرو می شود و از سوی دیگر عشق قدیمی خود را پیدا می کند، از او روی می گرداند. شبح که شکست عشقی خورده است دست به قتل و آشوب می زند. در نهایت شبح رضایت می دهد تا آنها را تنها بگذارد.
لیست بازیگران
نام | شخصیت |
---|---|
Gerard Butler | The Phantom |
Emmy Rossum | Christine |
Patrick Wilson | Raoul |
Miranda Richardson | Madame Giry |
Minnie Driver | Carlotta |
Ciarán Hinds | Firmin |
Simon Callow | Andre |
Victor McGuire | Piangi |
Jennifer Ellison | Meg Giry |
Murray Melvin | Reyer |
گالری تصاویر و ویدئو
تصاویر
ویدئو ها
نقد فیلم شبح اپرا
از جمله نقاط قوت فیلم شبح اپرا (The Phantom of the Opera) می توان به موسیقی بسیار قوی, دکور چشم گیر و فیلمبرداری حرفه ای اشاره کرد. همه این مشخصات یک فیلم ساده را آماده تبدیل شدن به یک فیلم عالی می کند. استفاده از تکنیک فیلم های سیاه و سفید و رنگی همزمان در یک فیلم ایجاد محتوا می کرد. اینکه گذشته فیلم به صورت رنگی و زمان حال سیاه و سفید بود احتمالا بر پیر شدن بازیگران اصلی و کهنه شدن داستان اشاره داشت و اینکه همه چیز از شور و هیجان سابق خود خوابیده است و عشق ها در دل نهان شده است. همچنین می توان به صحنه بسیار زیبا و نقطه عطف فیلم اشاره کرد که کریستین در انتهای فیلم باید بین عشق و زندگی رائول تصمیم بگیرد و در یک آواز سه گانه این تصمیم توسط او و شبح بطور همزمان گرفته می شود. از دکور بسیار چشم گیر و صحنه آرایی گر نقیمت فیلم که بگذریم می توان به گریم جالب و تاثیرگذار شبح اشاره کرد. کراهت و موحش بودن چهره شبح به خوبی از آب درآمده است. با این وجود تفاوت بین چهره با نقاب شبح (مردی بسیار زیبا و گیرا) و چهره بدون نقاب شبح به طرز عجیبی زیاد است. انتظار می رود اگر نیمی از چهره شبح زخمی است وقتی نقاب می گذارد نیز اثراتی از آن کراهت دیده شود.
بازیگران عمده این فیلم (The Phantom of the Opera) چندان قوی ظاهر نشده اند. علیرغم اینکه امی روسوم در چند جشنواره معتبر نامزد بهترین بازیگر نقش اول زن شد و چهره معصومانهای دارد که مناسب این شخصیت است, در چندین سکانس چهره او هیچ احساسی را نمایش نمیداد. او در آواز خواندن ها اغلب چهرهای خنثی و بی احساس (خنگ و خیره) داشت (36:00). بازیگر شخصیت شبح نیز می توانست احساسات یک عاشق و سپس یک عاشق شکست خورده را بهتر به نمایش درآورد که این نکته لحاظ نشده بود. همچنین صدای نامناسب و چهره دلنشین او نیز چندان مناسب شخصیت اصلی فیلم نبود. علاوه بر این مطالب, رقص های بعضا ناهماهنگ, لب خوانی های ناموزون و مونتاژهای بی دقت از ارزش فیلم کاسته بود.
با این وجود فیلمنامه اقتباسی این فیلم (The Phantom of the Opera) از جمله نقاط قوت چشمگیر فیلم است. این برداشت از رمان شبح اپرا بسیار قابل فهم و دراماتیک بود و تاحد خوبی بر داستان اصلی تطابق داشت. منطق داستانی برخلاف بسیاری از فیلم های دیگر مبتنی بر این رمان تا حد زیادی درست و قابل فهم بود. در این داستان شبح کاملا شخصیت انسانی داشت که تنها به خاطر چهره سوخته اش از جامعه طرد شده و نام شبح را برای خود گزیده بود. او تمام نقاط ضعف و نقاط قوت یک انسان را داشت و کاملا یک انسان خاکستری بود.شخصیت های فرعی مانند مادر مگ و مگ به عنوان دو شخصیت محرک به خوبی داستان را به پیش می رانند بدون اینکه در فیلم دخالت چندانی داشته باشند. مگ شخصیت پیشران کریستین و مادر مگ شخصیت پیشران شبح بود. با این وجود وفاداری فیلم به داستان اصلی نقاط ضعفی را نیز پدید آورده است. به عنوان مثال هنگامی که کریستین پس از چند وقت غیبت از پیش شبح باز می گردد, هیچ پرس و جویی از ناپدیدشدنش نمی شود. در داستان اصلی و هنگامی که این بخش ذکر می شود چون راوی و زاویه دید نزد رائول است, خواننده از پرس و جوی حول غیبت او مطلع نمی شود ولی در فیلمی با نگاه راوی دانای کل, این نکته باید به تصویر کشیده می شد. نکته دیگر اینکه خالی ماندن بالکن شماره 5 که در داستان اصلی ذکر شده و بسیار پررنگ است و در فیلم (The Phantom of the Opera) نیز به وضوح اشاره می شود نقشی در فیلم ندارد و شبح هیچ عکس العملی در خصوص پرشدن آن نشان نمی دهد.
نقاط قوت:
- موسیقی قوی
- صحنه و دکور قوی
- فیلمنامه
نقاط ضعف:
- بازی ضعیف
- گریم شبح
- ناهماهنگی در مونتاژ
دیالوگ های ماندگار
- The Phantom: But Christine - fear can turn to love. You'll learn to see, to find the man behind the monster, this... repulsive carcass who seems a beast but secretly dreams of beauty secretly... secretly. Oh, Christine.
- Christine: In his eyes, all the sadness of the world.
- Madame Giry: [about the Phantom] He's a genius. He's an architect and designer, he's a composer and magician... a genius, monsieur!
Raoul: ...but clearly, Madame Giry, genius has turned to madness.
جوایز
عنوان جایزه | برنده | کاندید |
---|---|---|
اسکار (2005) | Anthony Pratt (art director) Celia Bobak (set decorator) بهترین فیلمبرداری John Mathieson بهترین موسیقی فیلم Andrew Lloyd Webber (composer) Charles Hart (lyricist) For the song "Learn To Be Lonely" |
|
گلدن گلوب (2005) | بهترین بازیگر نقش اول زن فیلم موزیکال Emmy Rossum بهترین موسیقی فیلم Andrew Lloyd Webber (composer) Charles Hart (lyricist) For the song "Learn To Be Lonely" بهترین فیلم موزیکال |
|
Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA (2005) | بهترین بازیگر زن Emmy Rossum |
بهترین طراحی لباس Alexandra Byrne بهترین فیلم |
جوایز دیگر | 5 جایزه | بیش از 30 نامزد |