قابلیت پخش عمومی : بله
The Informer 1935
| کارگردان | John Ford |
|---|---|
| نویسنده | Dudley Nichols, Liam O'Flaherty |
| زمان | 91 |
| کشور | آمریکا |
| ژانر | جنایی، درام |
خلاصه فیلم
جیپو مرد قوی هیکل و ساده ای است که با سران گروه IRA آشنایی نزدیک دارد. نیروهای انگلیسی جایزه ای ارزشمند بالغ بر 20 پوند را برای اطلاعاتی در خصوص محل اختفای فرانکی یکی از سران گروه IRA مقرر می کند. جیپو که از فقر شدید و مشکلات بسیار رنج می برد دوست خود را لو دهد و قصد دارد با دوست دخترش به آمریکا مهاجرت کند. گروه IRA که در ابتدای شکل گیری خود است هرگز تحمل یک جاسوس را ندارد و به هر نحوی شده درصدد یافتن او است. از طرف دیگر جیپو که در شوک از دست دادن دوستش است، مست کرده و پول های خود را به انحا مختلف به هدر می دهد. در نهایت گناه جیپو برای افراد IRA مسجل شده و علی رغم التماس های دوست دخترش کشته می شود. جیپو که بسیار ساده دل است پیش از مرگ رضایت مادر فرانکی را جلب می کند و نشان می دهد که متوجه عمل خود نبوده است.
لیست بازیگران
| نام | شخصیت |
|---|---|
| Victor McLaglen | Gypo Nolan |
| Heather Angel | Mary McPhillip |
| Preston Foster | Dan Gallagher |
| Margot Grahame | Katie Madden |
| Wallace Ford | Frankie McPhillip |
| Una O'Connor | Mrs. McPhillip |
| J.M. Kerrigan | Terry |
| Joe Sawyer | Barty Mulholland |
| Neil Fitzgerald | Tommy Connor |
| Donald Meek | Peter Mulligan |
گالری تصاویر و ویدئو
تصاویر
ویدئو ها
نقد فیلم خبرچین
جان فورد یکی از بهترین کارگردانان تاریخ سینما است. او معتقد است گرچه بیشتر با فیلم های وسترن شناخته می شود اما فیلم های «جدی» او غیروسترن هستند. فیلم «خبرچین» (The Informer) از جمله فیلم های غیروسترن او است که جوایز بسیاری را از آن خود کرد. این فیلم در دهه چهل میلادی با استفاده از داستان قوی و بهره برداری از موضوعی چالشی و بازی خوب بازیگران آن توانست نظر منتقدان را جلب کند. اما نمی توان انکار کرد که داستان گاهی ملودارم و بیش از حد ساده بیان می شود. همچنین جلوه های ویژه فیلم (تخیلات جیپو از پوستر فرانکی روی دیوار) تا حدودی برای ما زمخت و غیرواقعی است که از یک کارگردان حرفه ای برنمی آید. این مطلب به معنای مقایسه جلوه های ویژه قرن 21 با دهه 40 میلادی نیست، بلکه یک کارگردان حرفه ای از چنین جلوه نامانوسی در فیلمش استفاده نمی کند. همانطور که در قرن 21 نیز با تمام امکانات می توان فیلمی زمخت و غیرحرفه ای ساخت. اما همه اینها به معنای ضعیف بودن فیلم نیست. فیلم خبرچین (The Informer) از جمله آثار فاخر هالیوود است. فورد با هنرمندی تمام از لوکیشن های به ظاهر باز (خیابان و فضاهای شهری) استفاده می کند، اما میزانسن و نوع فیلمبرداری (استفاده از کادرهای بسته) حاکی از محیط بسته و فضای خفقان است. همچنین استفاده از اماکنی بسته مانند زیرزمین و رستوران و همچنین نوع رنگ آمیزی محیط و خصوصا کلوزآپ های چهره همگی کلمه ای که در ابتدای فیلم در وصف دوبلین بیان می شود را یادآوری می کند: Strife-torn این دقیقا همان حسی است که بیننده باید از اوضاع ایرلند در دهه سی میلادی درک کند. فضای بسته و محیط خفقانی که نیروهای مزدور انگلیسی (Black and Tans) در بین ایرلندی ها ایجاد کرده اند. دوربین حرکت کمی دارد و سکون و بستگی القا می شود. جان رنور (Jean Renoir) کارگردان مشهور آمریکایی پس از دیدن این فیلم گفت: «من چیزهای زیادی امروز یاد گرفتم. یاد گرفتم چگونه دوربینم را حرکت ندهم». فضای خیانت و غم نه تنها از کادرهای بسته بلکه از تضادهای مختلف به بیننده القا می شود. به عنوان مثال جیپو قوی است ولی عقل چندانی ندارد، دوست دختر جیپو عاشق است ولی دست به تن فروشی می زند، همه افراد دلشان به حال جیپو می سوزد ولی او نباید زنده بماند. در نهایت سکانس انتهایی فیلم با تمام نقاط ضعفش (از جمله غیرقابل باور بودن حرکات جیپو بعد از تیرخوردن و غیرقابل درک بودن رفتار مادر فرانکی) پایان خوبی برای یک داستان تلخ است. در نهایت باید گفت این فیلم از جمله آثار به یادماندنی و کلاسیک تاریخ سینما است که توسط بسیاری از منتقدان و کارگردانان مشهور ستایش شده است.
یکی از نقاط قوت فیلم (The Informer) بازی ویکتور مک لاگلن در نقش جیپو است. او جثه بزرگی دارد اما بسیار ساده دل و نسبتا کم عقل است. نگاه و اعضای چهره او به خوبی نشان دهنده بلاهت و سادگی اوست. به عنوان مثال او با خشونت تمام پیرمردی که خواستار سواستفاده از کتی است را به زمین می کوبد و بعد با خشونت همراه با مهربانی با او صحبت می کند. حرکت بین احساسات مختلف و استفاده از نیروی جسمانی بدون لحاظ کردن ملاحظات اجتماعی به خوبی در بازی او نمایان است. در بیشتر صحنه های مستی و خوشی نیز این بلاهت و سادگی در چهره او نمایان است. با این وجود گاهی اوقات بازی های تصنعی خصوصا در بازی های عاشقانه بازیگران زن به شدت موج می زند.
فیلمنامه این اثر (The Informer) با تکیه بر مناقشات ایرلند و توسط دودلی نیکولز نوشته شده است. همچنین نوشته ابتدای فیلم نشان می دهد که داستان دینی یهودا و خبرچینی او علیه حضرت مسیح در ازای 30 سکه نقره بر روی نویسنده اثر گذاشته است. این فیلمنامه با دقت به جزئیات پرداخته و به خوبی شخصیت سازی کرده است. شخصیت جیپو در مقام اول به خوبی و با تمام جزئیات لازم بیان شده است. در خصوص شخصیت های دیگر تنها به اندازه کافی اطلاعات در اختیار بیننده قرار می گیرد و از حشو و طولانی کردن فیلم خودداری شده است. ارجاعات داستانی به خوبی استفاده شده است. به عنوان مثال استفاده از پوستر «10 پوند برای سفر به آمریکا» چندین بار در طول فیلم به نمایش درمی آید و بیننده را با احساسات جیپو همراه می کند. همچنین تعلیقی که خصوصا در دادگاه شکل می گیرد بیننده را جذب می کند. البته این تعلیق به نظر کم مایه و ضعیف بود و جا داشت بیننده تردید بیشتری در اینکه چه کسی برنده دادگاه است، پیدا کند. در واقع مولیگان (متهم دادگاه) شواهدی یقینی و کامل را از بی گناهی خودش ارائه داد، حال آنکه بهتر بود او نیز تردیدهایی را در ذهن ایجاد کند. نیکولز برای این فیلمنامه برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه شد که در اعتراض به مناقشات بین آکادمی اسکار و اتحادیه نویسندگان هالیوود از دریافت این جایزه در آن اسکار خودداری کرد.
نقاط قوت:
- موسیقی
- کارگردانی
- بازیگری
- فیلمنامه
نقاط ضعف:
- جلوه های ویژه
- دکور
دیالوگ های ماندگار
- Gypo: And now the British think I'm with the Irish, and the Irish think I'm with the British.
جوایز
| عنوان جایزه | برنده | کاندید |
|---|---|---|
| اسکار (1936) | بهترین بازیگر نقش اول مرد Victor McLaglen بهترین کارگردان John Ford بهترین فیلمنامه Dudley Nichols بهترین موسیقی فیلم Max Steiner |
بهترین تدوین فیلم George Hively |
| جوایز دیگر | 4 جایزه | 1 کاندید |
نظرات
قابلیت پخش عمومی : بله