The Host 2006

10 / 7.0

امتیاز
imdb

10 / 7.1

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

مقدار زیادی مواد شیمیایی خطرناک وارد رودخانه مرکزی شهر سئول می شود و پس از چند سال هیولای خطرناکی را در این رودخانه ایجاد می کند. این هیولا به شهر حمله می کند و افراد زیادی را به قتل می رساند. در میان قربانیان دختر گنگ-دو نیز وجود دارد. گنگ-دو مرد تنبل و بی عرضه ای است که به همراه پدرش زندگی می کند. هنگامی که همگی عزادار هستند، گنگ-دو تماسی از طرف دخترش دریافت می کند که حاکی از زنده بودن اوست. دولت و ارتش این تماس را جدی نمی گیرند، اما گنگ-دو و خانواده اش تصمیم می گیرند با کشتن هیولا دخترشان را نجات دهند.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

Monster Attacks (Contrasts) (2006) The Host

Tarjedy and Comedy Mix (2006) The Host

The Father Dies (2006) The Host

The Rationale of Movie (2006) The Host

Monster is Awake (2006) The Host

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم میزبان

فیلم «میزبان» (The Host) تجربه متفاوت کارگردان سرشناس کره جنوبی بونگ جون-هو است. او پیش از این با ساخت فیلم «خاطرات قتل» انتظار مخاطبان از خود را بالا برد. فیلم «میزبان» در لایه اصلی خود نمونه استانداردی از ژانر علمی تخیلی است. در این لایه با یک داستان علمی-تخیلی قدرتمند روبرو هستیم که به شکل خوبی اجرا شده است. هیولای رودخانه هان از لحاظ گرافیکی بسیار دقیق طراحی شده و تکنیک CGI به جز در برخی موارد جزئی از محیط پیرامون غیرقابل تفکیک است. اما بونگ سبک فیلمسازی منحصر به فردی دارد که این فیلم را به شاهکار قبلی او گره می زند. فیلم «میزبان» گرچه در قالب علمی تخیلی ساخته شده است و باید انتظارات یک فیلم هیولایی را برآورده کند، اما مایه هایی از طنز نیز وجود دارد. به عنوان مثال در یکی از نقاط دراماتیک فیلم هنگامی که خانواده گنگ-دو در حال عزاداری هستند، همگی به شکل مضحکی روی هم می افتند و بار تراژدی سکانس را می کاهند. این تکنیک مانع از این می شود که بیننده غرق داستان غیرواقعی شود و با نوعی خودآگاهی ادامه فیلم را مشاهده کند. از سوی دیگر برخی از منتقدین مانند دیوید بِکر به درستی اشاره می کنند که در واقع با یک فیلم خانوادگی روبرو هستیم. در میانه فیلم به نظر می رسد اهمیت حضور هیولا کمرنگ می شود و رابطه بین اعضای خانواده برای رسیدن به یک هدف مشترک پررنگ می شود. در انتها نیز (گرچه فیلم کمی به سوی شعارزدگی پیش می رود) همکاری مشترک اعضای خانواده است که موجب کشته شدن هیولا می شود.

متاسفانه یکی از مهمترین نقاط ضعف فیلم «میزبان» (The Host) برخی از شعارزدگی های پررنگ فیلم است. بونگ در فیلمسازی سیاستی ضدآمریکایی دارد و این ایده برای ما ارزشمند است. او هم در این فیلم و هم در «خاطرات قتل» نشان می دهد که کشورهایی مانند کره جنوبی قربانی سیاست های ضدانسانی و منفعت طلبانه آمریکایی ها می شوند. اما در این فیلم این تفکر تا حدودی پررنگ و زمخت جلوه گر شده است. به عنوان مثال دکتر آمریکایی که برای عیادت گنگ-دو می آید نه تنها به شکل مضحکی بدجنس است، بلکه چشمانش انحراف دارند. او بدون دلیلی قانع کننده سیاست شرورانه آمریکا که امری فوق محرمانه است را برای همکارش بیان می کند که گنگ-دو نیز می شنود. البته این نکته در نقاط دیگری از فیلم نیز مورد اشاره قرار می گیرد که در برخی موارد ظریف و در برخی دیگر عیان است. (به عنوان مثال عامل زرد استعاره عیانی از عامل نارنجی است که آمریکایی ها در جنگ ویتنام به عنوان حمله شیمیایی برای نابود کردن جنگل ها و جاندران از آن استفاده کردند.) مرلین فردیناند با اشاره به این نکته اضافه می کنند که در طول فیلم آمریکایی ها «احمق» جلوه داده شده اند.

اما فارق از این نقد، فیلم «میزبان» (The Host) نمونه اعلایی از فیلم هیولایی است. ترس و دلهره به خوبی در طول فیلم جریان دارد و بیننده برای حضور هیولا دلیلی قانع کننده دارد (ریخته شدن عمدی مقدار زیادی مواد شیمیایی داخل رودخانه هان). خانواده گنگ-دو نیز افرادی عادی و حتی گاهی پایین تر از عادی هستند. شخص گنگ-دو در ابتدای فیلم به قدری تنبل و بی حوصله است که توسط اعضای خانواده خودش نیز طرد می شود. او به دختر نوجوانش نوشابه الکلی تعارف می کند و مدام در حال چرت زدن است. اما شخصیت او در طول فیلم به وضوح رشد می کند. شاید مهمترین ضربه ای که باعث رشد او شد، مرگ پدرش بود. البته گم شدن دختر گنگ-دو نیز در تحرکش اهمیت بسیاری داشت. حاصل کار این بود که در انتهای فیلم گنگ-دو به قهرمانی هیولا کُش تبدیل شده بود. گرچه انتهای فیلم تاحدودی شعارزده و قهرمان پرور بود، اما فرآیند رشد شخصیت های داستان به شکل رضایت بخشی روایت شده بود. بسیاری از منتقدان همچون ادوارد کوپلند معتقدند انتهای فیلم نسبت به ابتدا و میانه آن از لحن متفاوتی برخوردار بود. ما نیز با این مطلب موافق هستیم و اضافه می کنیم که انتهای فیلم به سوی داستان های قهرمان پرورانه نوجوانان شبیه شده بود. به عنوان مثال در یکی از سکانس های انتهایی فیلم برادر گنگ-دو در پرتاب شیشه آتشین به سوی هیولا (به شکل مضحکی) باز می ماند. در اینجا خواهد گنگ-دو که تیراندازی ماهر است وارد می شود و با هدف گرفتن دهان هیولا او را آتش باران می کند. هیولا نیز که برای دفع آتش به سوی آب می دود، با حمله قدرتمند گنگ-دو در دهانش روبرو می شود! یک همکاری رویایی از یک خانواده موفق برای شکست دادن دشمن!

آیا فیلم «میزبان» (The Host) در حد و اندازه نامی همچون جون-هو بونگ است؟ گرچه این فیلم نسبت به فیلم های دیگر بونگ ضعیف تر می نماید، اما در مقایسه با سینمای کره جنوبی و اساسا در مقایسه به فیلم های کلاسیک هیولایی با یک فیلم قدرتمند روبرو هستیم. به طور ویژه کانگ-هو سونگ بازی شگفت انگیزی از خود به نمایش می گذارد. سونگ و بونگ در چند فیلم مهم با یکدیگر همکاری داشته اند و به نظر می رسد تا حدود زیادی نسبت به یکدیگر آَشنایی دارند. سونگ به خوبی از عهده شخصیت خاص گنگ-دو برآمد و توانست ابعاد ضعف و قدرت او را به بیننده نمایش دهد. پدر گونگ-دو (با بازی هی-بونگ بیون) نیز بازی خوب و شاخصی از خود به نمایش می گذارد. اما دیگر بازیگران در حد متوسط ظاهر شده اند. حضور بازیگران برجسته و یک کارگردان هنرمند سبب شده است که این فیلم از جمله پرفروش ترین فیلم های کره جنوبی باشد. دیدن آن برای علاقه مندان به سینمای آسیا یک کار حتمی است.

(((برخی از منتقدین سعی می کنند فیلم «میزبان» (The Host) را به شکل نمادین تعبیر کنند. بیتا لوکاسیاک نویسنده سینمایی مقاله خود را با قطعه ای از یک شاعر کره جنوبی آغاز می کند که رودخانه هان را زادگاه و مدفن مردم کره جنوبی می خواند. لوکاسیاک معتقد است رودخانه هان مرکز هویت مردم کره است و هیولایی از آن بیرون می آید. همیشه مشکلات امروز از دل تاریخ بیرون می آیند. این هیولا زاده مشکلات داخلی و خارجی است. در بعد خارجی این آمریکا است که همواره مشکل ساز است و در بعد داخلی دیکتاتوری نظامی و ضعف داخلی سبب رشد آن می شود. هیولا از تاریخ کره بیرون می آید و نسل آینده را می بلعد. مردم کره باید اشتراکات و ارتباطات داخلی خود را کشف کنند و هر یک به نوبه خود رشد کنند تا بتوانند بر هیولای کشورشان غلبه کنند. در انتها نیز گرچه دختر خانواده از بین رفته است ولی پسری به جا مانده است که یک زندگی پرامید پیش رو دارد. من این تحلیل را بسیار آموزنده و لذت بخش یافتم، اما به طور کلی این سبک نقد فیلم را نمی پسندم، چرا که گاهی مقدار زیادی حرف داخل دهان کارگردان و فیلمنامه نویس می گذارد. در این فیلم نیز معتقدم چنین تحلیل هایی فراتر از سطح کلی فیلم است.)))

دیالوگ های ماندگار

• US Doctor: Mr Kim! I hate dust more than anything… Pour all of them into the sink!
• The Grand Father: In a word... her birth was an accident, and so was her death.
• The Grand Father: Without family planning, you can't avoid poverty.

جوایز

نظرات