The Devil’s Own 1997
کارگردان | Alan J. Pakula |
---|---|
نویسنده | Kevin Jarre, David Aaron Cohen |
زمان | 111 |
کشور | آمریکا |
ژانر | اکشن، جنایی، درام |
خلاصه فیلم
فرانکی که در کودکی شاهد قتل پدرش در جریان مبارزات برای آزادسازی ایرلند شمالی بود، اکنون بزرگ شده و رهبر یکی از بخش های نظامی گروه IRA شده است. او که تعداد زیادی از نیروهای انگلیسی را به قتل رسانده اکنون تحت تعقیب است و به اجبار به کشور آمریکا سفر می کند. او در آمریکا در خانه پلیسی باوجدان و ایرلندی الاصل به نام تام سکنی گزیده و همچنین در پی تهیه موشک و اسلحه برای گروهش در ایرلند است. تقابل بین زندگی آرام در آمریکا و تنش در ایرلند فرانکی را به فکر فرو برده است. اما زمانی که تعقیب های نیروهای امنیتی انگلیس تقریبا به سرانجام رسیده و فروشنده سلاح به پول فرانکی طمع کرده است، ماجرا گره می خورد. تام متوجه کار اصلی فرانکی شده و قصد دارد مانع او شود. در تیراندازی که بین آنها انجام می شود، تام زخمی شده و فرانکی جان می دهد.
لیست بازیگران
نام | شخصیت |
---|---|
Harrison Ford | Tom O'Meara |
Brad Pitt | Rory Devaney / Francis Austin McGuire |
Margaret Colin | Sheila O'Meara |
Rubén Blades | Edwin Diaz |
Treat Williams | Billy Burke |
George Hearn | Peter Fitzsimmons |
Mitchell Ryan | Chief Jim Kelly |
Natascha McElhone | Megan Doherty |
Paul Ronan | Sean Phelan |
Simon Jones | Harry Sloan |
گالری تصاویر و ویدئو
تصاویر
ویدئو ها
نقد فیلم خود شیطان
فیلم «خود شیطان» (The Devil’s Own) در ظاهر یکی از اثرات برجسته هالیوود دهه نود است. حضور برد پیت, هریسون فورد و کارگردان مشهوری همچون پاکولا که تا اون روز 3 نامزدی اسکار (از جمله برای فیلم همه مردان رئیس جمهور و انتخاب سوفی) و نامزد بهترین کارگردانی گلدن گلوب را دارد, همگی نشانه هایی از یک فیلم قدرتمند است. با این وجود انتظارات منتقدان و بینندگان از این فیلم برآورده نمی شود. تمرکز کارگردان بر روی یک داستان یا یک فضای کلی نیست (شاید بخاطر فیلمنامه ضعیف), لذا برای از دست ندادن مولفه های مورد نیاز دست به کلیشه زده است. نوع گریم (مثلا گریم فرانکی), موسیقی و رقص محلی و تنش در خیابان های بلفاست سعی دارند فضای ایرلندی داستان را نشان دهند و از سوی دیگر فضای پلیس آمریکا (آرامش اداره, جدیت نیروهای مسلح و …), خیابان های آرام نیویورک و رستوران قاچاقچی آمریکایی در جوی دیگر قرار دارند. لذا کارگردان در یک فضای کلیشه ای قصد دارد تنها با اشاره های مختصری تضاد بین این دو فضا را نشان دهد. به عنوان مثال نه نوع برخورد قاچاقچی نمونه اصیلی از فیلم آمریکایی است و نه شخصیت فرانکی در خیابان های بلفاست نمونه خوبی از مبارزات گروه IRA است. با این وجود پاکولا در صحنه های معدودی هنر خود را نشان می دهد. به عنوان مثال لانگ شات ابتدای فیلم که منتهی به شات داخل خانه می شود هم به عنوان ورودی فیلم است و هم انگیزه های فرانکی را به عنوان نیروی محرک فیلم (The Devil’s Own) می سازد.
یکی از نقاط قوت فیلم (The Devil’s Own) استفاده از ستاره های مشهوری همچون برد پیت و هریسون فورد است. این دو بازیگر شناخته شده یکی از دلایل اصلی فروش فیلم و محبوبیت بین مخاطبین است. هریسون فورد با چهره آرام و مطمئن همچون فیلم جنگ ستارگان نقش مردی جسور و در عین حال مهربان را بازی می کند. در این فیلم شخصیت او تا حدودی پا به سن نیز گذاشته و آرامش او حاکی از این جاافتادگی است. برد پیت نیز نقش جوانی پرشور که در آمریکا با آرامشی غیرقابل روبرو شده خوب ایفا می کند. ذهن او در واقع بین یکی زندگی آرام آمریکایی و یک هیجان دائمی در ایرلند درگیر است. از طرفی عشق و زندگی در آمریکا است و از طرفی آرمان و انتقام در ایرلند است. با این وجود منتقدان بسیاری به لهجه مصنوعی و غیرقابل باور پیت در زبان ایرلندی اشاره کرده اند. با وجود تلاش پیت و فورد برای عمق گرفتن در شخصیت ها همچنان درک این شخصیت ها (خصوصا فرانکی) بسیار دشوار است. پیت و فورد خودشان نیز از فرآیند ساخت و فیلمنامه فیلم شکایت کرده اند. یکی از دلایل این شکایت این بود که فیلمنامه تا پیش از ساخت فیلم هنوز به اتمام نرسیده بود. لذا گرچه صحنه انتهایی فیلم و نقطه عطف بازیگری پیت و فورد بسیار تاثیرگذار است, اما بیننده همچنان گیج است که واقعا فرانکی می خواست از آمریکا تا ایرلند را با یک قایق مسلح سفر کند؟!
یکی از نکات خاص فیلمنامه زمینه سازی برای رسیدن به اصل ماجرا است. در واقع فیلم (The Devil’s Own) با نمایش یک دقیقه از ارتباط فرانکی با پدرش و صحنه دلخراش او در کودکی آغاز می شود. این یک دقیقه توجیهی برای مابقی فیلم است. در ادامه 15 دقیقه از سابقه خشونت طلبی فرانکی در ایرلند و دلیل تعقیب او توسط انگلیسی ها را می بینیم. در واقع فیلم از دقیقه 15 و هنگامی که فرانکی وارد خاک آمریکا شد شروع می شود. اما همین نکته یکی از نقاط ضعف اصلی فیلم است, چرا که فیلم یا زندگی یک داستان ساده کودکانه نیست که با بیان یک جمله انگیزه های فردی و اجتماعی را بتوان توجیه کرد. در واقع کارگردان فکر کرده است که با گنجاندن چند دقیقه می تواند شخصیت فرانکی را برای ادامه نود دقیقه ای فیلم درست کند. در یک درام واقعی شخصیت قهرمان داستان در طول داستان و اندک اندک ساخته می شود, نه اینکه شخصیتش راکد و ثابت فیلم را به انتها برساند. پیشنهاد منتقدان معروفی همچون راجر ابرت این است که یا فیلم را به داستان فرانکی در ایرلند محدود کرد یا داستان یک انتقام را در آمریکا نشان داد. از سوی دیگر شخصیت مقابل فرانکی, تام (پلیس) اختلاف پتانسیل فیلم را ایجاد می کند. با این وجود شخصیت تام بیش از حد مثبت و سفید است. در واقع اگر فرانکی را با توجه به سابقه کودکی اش شخصیتی منفی ولی قابل درک تلقی کنیم, نقطه مقابل او شخصیت کاملا مثبتی است که حتی وقتی به خاطر دوستش دروغ می گوید خود را مستوجب استعفا از شغل محبوبش می داند. در کنار این انتقادات می توان به ضعف فیلمنامه در دیالوگ های سطحی و روتین اشاره کرد. شاید یکی از معدود دیالوگ های زیبای فیلم ارتباط داستان آمریکایی و داستان ایرلندی است. ضعف منطق فیلمنامه نیز مشهود است. از جمله این مشکلات می توان به کشته شدن همکار تام پشت ترافیک توسط فرانکی اشاره کرد. در واقع فرانکی که در حال آمریکایی شدن بود, آرامتر از این بود که چنین جنایتی را به ناگاه و این چنین بی مقدمه انجام دهد (فرانکی همکار تام را در مهمانی می شناخت). با وجود همه این انتقادات ضرب آهنگ تند و صحنه های اکشن فیلم بیننده عادی را ناامید نمی کند.
نقاط قوت:
- بازی خوب نقش مکمل مرد
نقاط ضعف:
- فیلمنامه ضعیف
- لهجه مصنوعی
- وجود نقش کاملا مثبت
دیالوگ های ماندگار
- Francis: Don't look for a happy ending. It's not an American story. It's an Irish one.
- Tom: Did they catch the fuckers?
Francis: They were the fuckers.
- Tom: I don't love being a cop... anymore.
Sheila: I never told you this...I was the only Irish girl in town who didn't want to marry a cop.
جوایز
عنوان جایزه | برنده | کاندید |
---|---|---|
The Stinkers Bad Movie Awards (1997) | بدترین لهجه مصنوعی Brad Pitt |
|