Spy 2015
کارگردان | Paul Feig |
---|---|
نویسنده | Paul Feig |
زمان | 119 |
کشور | آمریکا |
ژانر | کمدی، اکشن، جنایی |
خلاصه فیلم
سوزان کوپر نیروی سازمان سیای آمریکا و همکار بردلی فاین یکی از جاسوسان آمریکایی است. وظیفه او نشستن در دفتر و کمک رسانی اطلاعاتی به همکارش است. در یکی از عملیات ها که فاین در جست و جوی یکی از فروشندگان سلاح های کشتار جمعی بود، سوزان کشته شدن او را می بیند. سوزان که همکار و احتمالا معشوق خود را از دست داده است به صورت نیروی میدانی (یک جاسوس واقعی) وارد عمل می شود تا جانیان را رهگیری کند. او استعدادها و توانایی های خود را به نمایش می گذارد و در انتها موفق می شود عوامل فروش سلاح را کشف و دستگیر کند. در این میان او متوجه نیروی نهفته در خود و همکاران سابقش می شود و با واقعیت روبرو می شود.
لیست بازیگران
نام | شخصیت |
---|---|
Melissa McCarthy | Susan Cooper |
Jude Law | Bradley Fine |
Jason Statham | Rick Ford |
Allison Janney | Elaine Crocker |
Miranda Hart | Nancy B. Artingstall |
Bobby Cannavale | Sergio De Luca |
Peter Serafinowicz | Aldo |
Björn Gustafsson | Anton |
Rose Byrne | Rayna Boyanov |
Morena Baccarin | Karen Walker |
گالری تصاویر و ویدئو
تصاویر
ویدئو ها
نقد فیلم جاسوس
فیلم جاسوس (Spy) ساخته پائول فیگ از جمله فیلم های طنز ستودنی است. این فیلم پیش از هر چیز کلیشه فیلم های جاسوسی (خصوصا جیمز باند و مشابه های آن) را می شکند. کلیشه ای که در آن یک جاسوس بسیار ورزیده (که غالبا نیز مرد است) تمام دشمنان را نابود کرده و از تمام همکارانش برتر است. در این فیلم قهرمان اصلی زنی است که تاکنون دستیار یک نیروی ورزیده سیا بوده است. در انتهای فیلم مشخص می شود که سوزان (قهرمان داستان) نه تنها از ماموران دیگر سیا ضعیف تر نیست، بلکه از تمام آنها باهوش تر و کارامدتر است. این در حالی است که او تاکنون در هیچ عملیات میدانی شرکت نکرده است و ظاهرا از لحاظ جسمی نیز چندان آماده نیست. فیلم هایی که اینچنین علیه کلیشه های سینمایی قیام می کنند، نه تنها از لحاظ مضمون می توانند طنز باشند، بلکه ساختارشان نیز نوعی تمسخر و طنازی دارد. به طور ویژه این اتفاق در فیلم ددپول (Deadpool 2016) می افتد که فیلم های ابرقهرمانی مورد تمسخر قرار می گیرد. پائول فیگ در انجام وظیفه خود تاحدود زیادی موفق بوده است، خصوصا اینکه هنرنمایی او با بازی ملیسا مک کارتی به نتیجه نشسته است. با این وجود بسیاری معتقدند سرعت و ضربان فیلم منسجم نیست. به نظر می رسد این فیلم (Spy) قابل تقسیم به پاره های چند ده دقیقه ای است که البته هر یک در جای خود بسیار دیدنی و خوش ساخت هستند، اما ارتباط آنها با یکدیگر در ذهن مخاطب چندان سریع اتفاق نمی افتد. گویی داستان قابل تقسیم به چند فصل مجزا است (فصل کار در دفتر، فصل پاریس، فصل ایتالیا و …) و این فصل ها به راحتی و نرمی به یکدیگر متصل نمی شوند. از سوی دیگر فیلم اکشنِ جاسوس در این ابعاد نیازمند جلوه های ویژه ای در خور بود، حال آنکه در برخی سکانس ها جلوه های ویژه چندان قوی نیست و قدرت اقناع بیننده عادی را نیز ندارد. به عنوان مثال هواپیمای در حال سقوط (دقیقه 73) و اتفاقاتی که در آن می افتد بسیار مصنوعی و ضعیف کار شده است.
شاید بتوان گفت نقطه قوت فیلم جاسوس (Spy) بازی ملیسا مک کارتی است به شکلی که نشریه نیویورک تایمز در نقد خود بر این فیلم آن را نمایش ویژه مک کارتی معرفی می کند. او پیش از این نیز در سال های 2011 و 2013 در فیلم های ساقدوش ها (Bridesmaids) و ضربه (The Heat) برای فیگ ایفای نقش کرده بود. این هنرنمایی در سال 2012 و برای فیلم ساقدوش ها مک کارتی را موفق به نامزدی دریافت جایزه اسکار برای بازیگر نقش مکمل زن کرد. فرم بدن و بیان او به شکلی است که اجرای طنز را برای او بسیار روان و برای بیننده بسیار دلنشین می کند. صدای او در مواقع لازم لطافت خود را از دست می دهد و خشونت یک مرد را به خود می گیرد. از سوی دیگر حرکت های غیرمتعارف و سریع او بسیار خنده دار و با یک موسیقی به موقع می توانند تاثیرگذار باشد. او در کنار جیسن استیثم در این فیلم صحنه های نابی از بازیگری را به نمایش می گذارند. جیسن غالبا در فیلم های اکشن جدی ایفای نقش کرده است (مانند فیلم سریع و خشمگین)، در اینجا نیز همان چیزی که از او بر می آید را اجرا می کند، با این تفاوت که بازی خود در ساختار طنز فیلم و در کنار مک کارتی جلوه طنز به خود می گیرد. او ظاهری خشن و جدی دارد و همین باعث می شود، بیننده حساب ویژه بر روی او باز کند، اما کم کم متوجه می شویم که او به جز زبان بازی و ادای قهرمان را درآوردن، چیزی دیگری ندارد و بیشتر مانع قهرمان داستان است. ویژگی بارز این فیلم (Spy) آن است که تمام شخصیت های داستان به نحوی شیرین و دلنشین هستند. به عنوان نمونه مامور ایتالیایی بسیار شهوت ران و بی قید و بند است، اما حرکات او برای ما شیرین است. این شیرینی حاصل افعال اغراق آمیز، لهجه خنده دار و بازی متقابل مک کارتی روبروی اوست. بازهم باید گفت مک کارتی نقش بی بدیل این داستان است و او به همه بازیگران رنگ و معنا می دهد. این امر گرچه بسیار ارزشمند است اما برخی معتقدند این نشانگر عدم وجود یک همتای قوی در کنار اوست. البته به نظر نویسنده این ضعف فیلم یا بازیگران نیست، بلکه ساختار فیلم چنین تک قهرمانی را طلب می کند.
فیلم طنز جاسوس (Spy) از یک فیلمنامه قوی بهره می برد. گرچه غالب طنز فیلم بر دوش طنز فیزیکال مک کارتی است، اما دیالوگ ها نیز به خوبی به این فیلم کمک می کنند. ایده اصلی فیلمنامه به قدر کافی اسباب شوخی و مزاح را پدید می آورد. در واقع باید گفت نقطه قوت فیلمنامه ایده آن است که یک کارمند زن را به میدان مبارزه (غالبا) مردانه می کشاند. این ایده پیش از این نیز در فیلم ضربه به شکلی دیگر استفاده شده بود. در آنجا وجود یک زن در اداره پلیس FBI سوژه شوخی های فیگ بود. همچنین می توان به وجود برخی کنایه های ظریف در فیلمنامه اشاره کرد. به عنوان مثال وجود خفاش و موش در اداره اصلی سیا که احتمالا می تواند نشانی از ضعف این اداره، فساد در آن یا تابو شکنی از رسمیت و بی عیبی آن است، از جمله المان های ظریف فیلمنامه است. با این وجود همانطور که گفتیم فیلمنامه در کل یک داستان روان و یک دست را بیان نمی کند. سکته های موجود (خصوصا در ابتدای فیلم) مانعی برای این یکدستی است. برخی از شوخی ها قدیمی و تاحدودی لوث هستند و استفاده مکرر از آنها بیننده را برای خنده به آنها تدافعی می کند. از سوی دیگر شخصیت سوزان از میانه فیلم به شکل غیرقابل باوری تغییر می کند. او حرکات قهرمانانه و زبان متهورانه ای از خود نشان می دهد که پیش از این از او انتظار نداشتیم و باید گفت این نقطه ضعف فیلمنامه است که ما را برای این نقطه عطف تغییر شخصیتی آماده نکرده بود. در نهایت باید گفت داستان فیلم جاسوس (Spy) پر تلاطم و متنوع است. برخی جنبه های آن نوآورانه و بدیع است و برخی دیگر تکراری و قدیمی. شاید اگر این ایده بهتر پرداخته می شد و داستان شکل منسجم تری به خود می گرفت، با یک شاهکار سینمای کمدی روبرو بودیم (فرصتی که از دست رفت).
نقاط قوت:
- فیلمنامه طنز
- بازیگری
نقاط ضعف:
- داستان
- ساختار سینمایی فیلم
دیالوگ های ماندگار
- Susan Cooper: I mean you may never be as wise as an owl but you'll always be a hoot to me! Haha.
- Susan Cooper: I still, you know, hear my mom's voice... "well-behaved women often make history".
Nancy Artingstall: Yes you do know the phrase is, "well-behaved women *seldom* make history."
جوایز
عنوان جایزه | برنده | کاندید |
---|---|---|
گلدن گلوب (2016) | بهترین فیلم کمدی بهترین بازیگر زن نقش اول Melissa McCarthy |
|
Empire Magazine Awards (2016) | بهترین فیلم کمدی | |
جوایز دیگر | 6 جایزه | 27 نامزدی |