Diabolique 1955

10 / 8.1

امتیاز
imdb

10 / 8.3

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

کریستینا مدیر مدرسه ای شبانه روزی در پاریس است. شوهر او (میشل) مردی بداخلاق و تندخو است که نه تنها همسر خود را آزار می دهد بلکه دیگر معلمان نیز از دست او عاجزند. نیکول یکی دیگر از معلم های مدرسه نقشه قتل میشل را می کشد و با استفاده از احساسات کریستینا که از رفتار شوهرش به ستوه آمده است، آن را اجرا می کند. آنها میشل را در وان حمام خفه می کنند و جسد او را در استخر مدرسه می اندازند. اما جنازه پس از چند روز پیدا نمی شود. کریستینا بسیار ترسیده و بیماری قبلی اش تشدید شده است. در نهایت هنگامی که کریستینا جسد متحرک شوهرش را می بیند، از ترس سکته کرده و می میرد. اما در لحظه آخر متوجه می شویم که نیکول و میشل که عاشق یکدیگر بوده اند، از اول داستان نقشه این کار را کشیده بودند. با این وجود کاراگاهی که از چند روز پیش به دنبال سرنخ های این ماجرا بود داستان را فهمیده و راز آنها را فاش می کند.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

7

8

Camera Movement into the Tenants Life - Diabolique (1955)

Camera On Car - Diabolique (1955)

Depth of Camera Reveals all the Story - Diabolique (1955)

Horror and Suspension - Diabolique (1955)

Killing - Diabolique (1955)

Shades - Diabolique (1955)

Suspension - Diabolique (1955)

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم شیطانی

هنر کارگردانی در فیلم های جنایی زمانی مشخص می شود که فیلم بتواند بیننده را تا آخرین لحظه هوشیار بدارد و او را مجبور به پیش بینی پایان داستان کند. این همان کاری است که هنری-جورجس کلوزت در فیلم «شیطانی» (Diabolique) انجام می دهد. داستان با ورود خودرویی با مدرسه آغاز می شود که قایق کاغذی کودکی را واژگون می کند. این سکانس اشاره کارگردان به انتهای غمگین و نابودی شخصیت های داستان است. اما چگونگی این تباهی همان چیزی است که فیلم تا انتها بیننده را کنجکاو نگاه می دارد. کلوزت در پایان بندی فیلم (Diabolique) از بینندگان می خواهد که انتهای داستان را برای کسانی که هنوز فیلم را ندیده اند فاش نکند. این بدان معناست که تکنیک غافلگیری به عنوان امری حیاتی و تاثیرگذار در به ثمر نشستن نتیجه مطلوب کارگردان نقش بازی می کند. توجه به جزئیات در بیشتر سکانس های فیلم دیده می شود. زاویه دوربین و استفاده صحیح از موسیقی احساس ترس و تعلیق را که در خور این ژانر است به بیننده القا می کند. به علاوه سیاه و سفید بودن فیلم به پیش برد داستان و القای تفکرات کارگردان کمک می کند (شاید این فیلم اگر به صورت رنگی ساخته می شد چنین تاثیری را به جا نمی گذاشت). همچنین ویژگی های یک فیلم نوآر به صورت نمایان در این فیلم دیده می شود. اول و پیش از هر چیز تم بدبینانه داستان و جنایت و خیانت است. از جمله عوامل دیگر می توان به حضور زن اغواگر شرور، نورپردازی مورب (سایه روشن های مشبک)، کاراگاه خصوصی و از همه مهمتر جنایت اشاره کرد. فضای تاریک و خیانت به خوبی نمایان است. ارتباط زن و شوهر، معلم های مدرسه با یکدیگر و حتی دانش آموزان همگی نشانگر نوعی تنش و درگیری پنهان است. نوع ساخت فیلم و داستان پرپیچ آن بیشتر کارشناسان را بر آن داشته تا ارتباط هایی بین فیلم های هیچکاک و این فیلم بیابند. در مجموع می توان گفت فیلم شیطانی با کیفیت بسیار بالا و با داستانی جذاب به نحوی ساخته شده است که حتی بینندگان معاصر را نیز به خود جذب می کند. بیهوده نیست که این فیلم از دهه 60 سینمایی فرانسه در بین 250 فیلم برتر سایت Imdb باقی مانده است.

نقطه عطف بازیگری فیلم (Diabolique) شخصیت کریستینا با بازی ورا کلوزت است. او همسر کارگردان بوده و با بهره برداری از چهره ای معصوم و ظریف به خوبی توانسته است شخصیتی مذهبی، ترسو و بیمار را بازی کند. ضعف روحی و فشار در چهره و سخنان او نمایان است و در نهایت صحنه معروف فیلم که او با جنازه متحرک همسرش روبرو شده و سکته می کند، بسیار هیجان انگیز و گیرا ایفا شده است. در نقطه مقابل او سیمون سیگنورت در نقش نیکول وجود دارد که حتی از لحاظ جسمانی نیز نسبت به کریستینا از جثه بزرگ تری برخوردار است و خشونت و صلابت او در مقابل ضعف های کریستینا تضادی دراماتیک ایجاد می کند. بازی سرد میشل و معلم های مدرسه نیز به خوبی از آب درآمده است.

داستان به خودی خود بسیار گیرا است و بیننده را تا انتها جذب می کند. شخصیت ها به خوبی ساخته و پرداخته شده اند و ریزه کاری های ظریفی در شخصیت بازیگران دیده می شود. به عنوان مثال نیکول دو بار در طول فیلم نسبت به نور حساسیت نشان می دهد. تاکید داستان روی مهارت میشل در شناگر بودن نیز به روند داستان کمک شایانی کرده است. کودک بازیگوش مدرسه به خوبی شخصیتی غیرقابل پیش بینی و غیرکنترل را ایفا می کند. به نظر می رسد او در بخشی از فیلم صادقانه حضور میشل (شوهر مدیر مدرسه) را اعتراف می کند، اما در بخش انتهایی او اعتراف می کند که کریستینا را دیده است، که به احتمال بسیار زیاد این بار دروغ گفته است یا اینکه توهم حضور او را زده است. با این وجود شخصیت کاراگاه خصوصی و انتهایی که او برای فیلم نقش می زند، مبهم و تاریک است. در خصوص شخصیت او باید گفت مشخص نیست او در پزشکی قانونی چه می کرده است؟ برای چه کریستینا را دنبال می کند و چه سابقه ای و زمینه ای دارد؟ انگیزه های او مشخص نیست. مثلا اینکه آیا او نیاز به پول دارد یا عقده حقارت دارد. اعتماد به نفس او از کجا سرچشمه می گیرد و چرا تا این حد در دستگیری مجرمان تعلل می کند. در نهایت حضور ناگهانی او از میانه تاریکی تمام نقشه نیکول و میشل را نقش بر آب می کند. این پایان بندی سریع و مبهم نیز مورد انتقاد است. در واقع سوال اصلی این است که چطور نیکول و میشل روی مرگ با حمله قلبی کریستینا حساب کرده بودند؟ این اتفاق چندان متداول نیست و منطق داستانی در این نقطه مقداری مبهم است. همچنین کاراگاه در لحظات پایانی پیش بینی چندین سال زندان را می کند که به نظر می رسد مطابق کلیشه قدیمی «هر مجرمی بالاخره به مجازات خودش می رسد» نوشته شده است. در کل می توان گفت فیلمنامه خصوصا در بخش های پایانی آن عجولانه نگاشته شده و فیلم (Diabolique) به همین شکل نیز ساخته شده است.

نقاط قوت:

• داستان غیرقابل پیش بینی
• بازیگری
• کارگردانی

نقاط ضعف:

• شخصیت پردازی ضعیف بازیگران فرعی
• فیلمنامه عجول

دیالوگ های ماندگار

• Christina: Don't you believe in Hell?
  Nicole: Not since I was seven.
  Christina: I do.
• Christina: I can swim.
  Plantiveau: That don't mean a thing. It's always the ones who know how that get drowned. The ones who can't, don't go near the pool.

جوایز

نظرات