Allegiant 2016

10 / 5.7

امتیاز
imdb

10 / 5.7

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

دروازه های شهر شیکاگو پس از سال ها رو به جهان باز شده است، اما اِوِلین مجددا حکومت نظامی به راه انداخته و مشغول محاکمه مجرمان گذشته است. تریس به همراه چهار و چند نفر دیگر از شهر فرار می کنند تا جهان بیرون را ببینند. در بیرون شهر شیکاگو همه چیز نابود شده و تمدن خاصی از دانشمندان ژنتیک پشت دیواری نامرئی زندگی می کنند. دیوید رئیس این گروه پیشرفته معتقد است همه مردم از لحاظ ژنتیکی معیوب هستند و تنها افرادی مانند تریس سالم هستند. لذا هدف دیوید شکار معیوب ها و گرفتن حافظه آنها و سپس انجام آزمایش روی آنهاست. تریس که متوجه این هدف شوم می شود، به همراه چهار مجددا به شیکاگو می رود و جلوی توطئه های دیوید را می گیرد.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

7

Allegiant (2016) Memory Losing Serum

Allegiant (2016) Kids are Out of Memory

Allegiant (2016) Tori dies on the Scape

Allegiant (2016) Final Scene Poor Peter

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم هم پیمان

فیلم «هم پیمان» (Allegiant) قسمت سوم از مجموعه متمایز (Divergent) است، که به کارگردانی رابرت شونتکه ساخته شده است. این مجموعه از روی داستان نوجوان پسند خانم ورونیکا راث ساخته شده است. پس از آنکه دو قسمت قبل مورد استقبال منتقدان قرار نگرفت، بسیاری امیدوار بودند قسمت سوم این مجموعه بیاید و پایان خوشی را برای آن رقم بزند. یکی از انتقادات بزرگی که ما نیز به بخش های قبلی این مجموعه (Divergent) داشتیم، بارگذاری زیاد و طولانی داستان بود. به بیان دیگر فرض ها و نکاتی که بیننده باید از جهان کارگردان باور می کرد تا بتواند با داستان پیش بیاید به قدری زیاد بود که عملا تمام طول فیلم به اثبات این فرض ها صرف می شد و زمانی برای پرداختن به یک داستان مستقل به وجود نمی آمد. متاسفانه قسمت سوم نیز این مشکلات اصلاح نشده بودند . در واقع سازندگان به جای پرداختن به یک داستان ساده و عمیق، دست از حاشیه رانی و پرداختن به مسائل غیرمهم بر نمی دارند و زمان زیادی از فیلم را صرف سکانس های بی اهمیت می کنند. به عنوان مثال سکانس طولانی و عجیبی که تریس و دوستانش وارد پایگاه ژنتیکی می شوند و مورد شست و شو قرار می گیرند، کاملا اضافه و بدون محتوا است. این سکانس نه تنها هیچ اطلاعاتی به ما نمی افزاید، بلکه از لحاظ بصری نیز چندان جلوه خاصی ندارد. علاوه بر این از لحاظ منطقی نیز سوال است که چرا این شست و شوی رسمی دیگر اتفاق نمی افتد و افراد به راحتی می روند و می آیند؟ سوالاتی از این دست بسیار زیاد است. رفتن تریس به نزد شورا چه نقشی در داستان داشت؟ جنگ جوانا و اِوِلین چه جایگاهی داشت و چگونه پرداخته شد؟ متاسفانه اگر بخواهیم یک داستان ثابت و مرتبط را از این فیلم بیرون بکشیم کمتر از سی دقیقه محتوا خواهیم داشت و این خیانتی است که سازندگان فیلم به داستان اصلی خانم راث کرده اند. آقای میثم کریمی معتقد است ساخت این فیلم یک نمونه پژوهشی برای تاثیر پول در صنعت سینما است. او در ادامه برای توصیف ضعف فیلم از عباراتی همچون «خسته کننده، بی رمق، بسیار طولانی و بی هویت ترین قسمت در میان سری فیلمهای متمایز» یاد می کند.

در بخش بازیگری نیز فیلم هم پیمان (Allegiant) حرف زیادی برای گفتن ندارد. بازیگران در بین شخصیت های نپرداخته و داستان بی سرانجام فیلم گرفتار شده اند و تنها وظیفه خود را انجام می دهند. شیلین وودلی همچنان معصومیت قسمت های قبل را به همراه جنگندگی در چهره اش دارد، اما این بار احساسات او نسبت به چهار افول پیدا کرده و بازی او حالتی غیرمنعطف دارد. پتانسیل های از دست رفته بسیاری در بخش بازیگری این فیلم وجود دارد. به عنوان مثال چهار باید نگران از دست دادن تریس می بود. او می بایست خشمگین از این بود که با عنوان ناقص ژنتیکی خوانده شده است. اما این خشم و حسادت در فیلم (Allegiant) به نمایش در نمی آید. این اتفاق برای شخصیت های فرعی داستان نیز رخ می دهد. در قسمت های قبلی گرچه شخصیت جینین پرداخت نشده بود، اما بازی خوب کیت وینسلت تاحدودی عقده های روانی او را نشان می داد. اما متاسفانه شخصیت دیوید نه تنها از لحاظ محتوایی بسته و کارنشده است، بلکه در چهره و بازی جف دنیلز احساس خاصی را مشاهده نمی کنیم. او به قدری سرد و غیرمنعطف بازی می کند که گویی آمده است وظیفه ای را انجام دهد و برود. از ابتدای ورود او به صحنه تا انتها که شکست را در مقابل تریس می پذیرد هیچ تغییری در چهره و روحیات او مشاهده نمی کنیم و حتی نمی توان اذعان کرد که او یک بازیگر حرفه ای است.

فیلمنامه هم پیمان (Allegiant) ضعیف ترین بخش فیلم است. سازندگان این فیلم به امید سود اقتصادی بیشتر دخل و تصرف بسیاری در کتاب کرده اند که نه تنها به جذابیت فیلم نیفزوده است بلکه داستانی کم محتوا و سطحی پدید آورده است. جیمز براردینلی معتقد است هنگامی که داستان کمی را در زمان زیاد روایت می کنیم، فیلمی ناهمگون و کند با خلاهای داستانی داریم. تا جایی که حتی داستان عاشقانه تریس و چهار نیز که شاید می توانست به عنوان یک محرک جدید برای فیلم تلقی شود به تباهی رفته است. در این قسمت رابطه تریس و چهار بسیار محدود است و گویا آنها تنها از حضور در کنار هم راضی هستند. روابط محدود آنها در میانه داستان نیز بی ربط است و نمی تواند رابطه عاشقانه را به جذابیت مورد انتظار برساند. این فیلمنامه همچنان از مشکل بزرگ شخصیت پردازی رنج می برد و ما در درک تریس با سوالات بسیاری روبرو هستیم. علاوه بر این شخصیت جدیدی به داستان این فیلم اضافه می شود (دیوید) که گویا جانشین نقش منفی کیت وینسلت در قسمت های قبل است. این شخصیت نیز بسیار مبهم و سربسته باقی می ماند و ما تنها شاهد غول بی شاخ و دمی هستیم که یک سیاهی مطلق است. این شکست سینمایی به قدری واضح است که سازندگان هنوز پس از دو سال نتوانسته اند قسمت بعدی و نهایی فیلم را بسازند. شاید یکی از دلایل نساختن قسمت آخر این مجموعه مشکلی است که همچنان لاینحل مانده است: اینکه چگونه باید بیننده را با شرایط داستان آشنا کرد و سپس یک گره داستانی را ساخت و پرداخت.

نقاط قوت:

• بازیگری

نقاط ضعف:

• فیلمنامه
• کارگردانی

دیالوگ های ماندگار

• David: You want change with no sacrifice. You want peace with no struggle. The world doesn't work like that.
• David: If you had enough to save one person, and your choice was between a healthy child and a sick old man, who would you choose?
  Four: I wouldn't choose.
  David: Good! Now they're both dead.

جوایز

نظرات