Alan Partridge 2013

10 / 6.9

امتیاز
imdb

10 / 6.6

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

آلن پرتریج مجری مشهور رادیویی است که برای حفظ موقعیتش باعث می شود پت فرل همکار و جانشین احتمالی او از کار اخراج شود. پت که همسرش را نیز از دست داده است همان شب در محل استودیوی رادیو اقدام به گروگان گیری می کند. پت به پلیس می گوید که تنها از طریق آلن حاضر به گفت و گو است. پس آلن وارد استودیو می شود و سعی می کند به شکلی نامحسوس پت را تسلیم کند. او در این کار موفق نمی شود اما پت که او را دوست صمیمی خود می داند، به کمک او برنامه مورد پسند خود را بر روی آنتن می برد. آلن و پت برای اجرای زنده برنامه خود از ساختمان خارج می شوند و پلیس به دنبال آنها است. پس از مجموعه ای از اتفاقات جالب، پت متوجه می شود که آلن موجب اخراج او بوده است. اما در نهایت آلن به صورت سطحی مجروح و پت دستگیر می شود.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

Lip Sync Acting (2013) Alan Partridge

Story Beginning (2013) Alan Partridge

Radio on the Way (2013) Alan Partridge

Ending Accidental Shooting (2013) Alan Partridge

Acting and Dialogue (2013) Alan Partridge

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم آلن پرتریج

فیلم آلن پرتریج (Alan Partridge) با الهام از شخصیتی ساخته شده است که در سال 1991 توسط آرماندو اینوچی و ستیو کوگان برای شبکه BBC 4 خلق شده است. این شخصیت مجری رادیویی است که در خیلی از حوزه ها اطلاعات سطحی دارد و قدرت بالای کلام و طنز صریحش بیننده را به خنده وادار می کند. موفقیت این شخصیت در طول بیش از بیست سال حاصل دیالوگ های عمیق و ظریفی است که برای او نوشته می شود و همچنین بازی قدرتمند کوگان که این دیالوگ ها را به سرعت و با لحنی معصوم و در عین حال موذیانه بیان می کند. ستیو کوگان، آرماندو اینوچی و سپس پیتر بینهام در طول این سال ها چندین بار آلن پرتریج را در قاب های مختلف و برای شبکه های مختلف به نمایش درآورده اند و هر بار موفقیتی تازه در کارنامه خود ثبت کرده اند. این موفقیت تا جایی است که نشریه معتبر گاردین آن را یکی از بزرگترین و محبوب ترین شخصیت های طنز چند دهه اخیر توصیف کرده است. با این وجود فیلمی که در سال 2013 ساخته شده است، تنها فیلم سینمایی ساخته شده از روی این شخصیت است. این فیلم (Alan Partridge) نیز مانند دیگر آثار پرتریج مورد پسند منتقدان قرار گرفت. البته ضعفی که معمولا این سنخ فیلم ها را تهدید می کند در خصوص این فیلم نیز وجود دارد، یعنی داستان کلی فیلم زیر سایه طنزهای کوتاه مدت آلن کمرنگ و بی مایه می نماید. به شکلی که شاید بتوان فیلم را به سه یا چهار قسمت جذاب و ادامه دار سریالی تقسیم کرد. با این وجود نمی توان از این نکته چشم پوشید که فیلم به سرعت ریتم و سرعت خود را به بیننده القا می کند و اجازه نمی دهد ذهن بیننده برای یافتن جایگاه داستان خسته شود. برخی از منتقدان به درستی به این نکته اشاره کرده اند و به سرعت عمل فیلم در شناساندن و ارتباط برقرار کردن با شخصیت ها و تن داستان اشاره کرده اند.

ستیو کوگان عمر هنری خود را بر پای آلن پرتریج گذاشته است و به نظر می رسد از این کار راضی باشد. او بیننده را قانع کرده است که آلن پرتریج را در چهره او ببیند و چهره او را با آلن پرتریج به یاد بیاورند. البته این می تواند باعث ضربه زدن به حرفه هنری کوگان شود چرا که به او اجازه نمی دهد در آثار دیگر و در شخصیت های دیگر هنرنمایی کند (این اتفاقی است که منتقد نشریه گاردین معتقد است برای فیلم «چهره عشق[1]» افتاده است)، اما اگر یک شخصیت برای بیش از بیست سال بتواند مخاطب را به خود جذب کند چه غم از این مشکل؟ از سوی دیگر مساله ای که هنر کوگان را تهدید می کند تکراری شدن برای بیننده ای است که هر سال و شاید هر ماه ذائقه و علایقش تغییر می کند. این مشکل نیز برای کوگان پیش نیامده است، چرا که طنز او مبتنی بر دیالوگ و بیان آن است. چنین طنزی به راحتی می تواند به روز شود و مخاطب جدید پیدا کند. در فیلم (Alan Partridge) طنز بیشتر از نوع دیالوگ است اما گاهی می توان طنزهای فیزیکی هم مشاهده کرد. به عنوان مثال هنگامی که آلن پشت یک زن پنهان می شود تا خود را از خطر حفظ کند، نه تنها به خوبی می تواند شخصیت سودجوی آلن را به نمایش درآورد بلکه می تواند لبخند را بر روی لبان بیننده بیاورد. با این وجود در برخی صحنه ها کوگان بیش از حد نقش خود را بازی می کرد (overacting) که تا حدودی باعث مصنوعی شدن و لوث شدن شوخی ها می شد (به عنوان مثال می توان به صحنه ای اشاره کرد که آلن قصد دارد به سختی از پنجره وارد ساختمان شود و شلوار از پایش در می آید).

همانطور که پیش از این گفتیم نقطه قوت اصلی فیلم (Alan Partridge) دیالوگ های عمیق و ظریف فیلم است. این شوخی های به صورت رگباری از دهان کوگان بیرون می آید و شاید اگر همه آنها را کنار هم قرار دهیم بتوان کتاب طنزی تهیه کرد. اما همین نقطه قوت برخی مواقع مشکل ساز می شود، چرا که برخی از شوخی ها دامنه مخاطب غیرعمومی دارد و بیننده عمومی نمی تواند با همه شوخی ها همراه باشد. به عنوان مثال در بخشی از فیلم آلن با اسم فیلم «رهایی از شاوشنک[2]» شوخی می کند. اگرچه این شوخی را بسیاری از مخاطبان درک می کنند، اما احیانا اگر کسی این فیلم را ندیده باشد، متوجه این شوخی ظریف نمی شود و سرعت فیلم (Alan Partridge) مانع از آن می شود که ظرافت دیالوگ را درک کند. برخی از منتقدان نیز با ما همراه هستند که همراهی با همه شوخی ها خصوصا با سرعتی که فیلم دارد کار بسیار دشواری است. اینها همه مانع از آن نمی شود که بگوییم فیلم آلن پرتریج در بخش فیلمنامه نمره قابل قبولی می گیرد.

[1] The Look of Love (2013)

[2] The Shawshank Redemption (1994)

نقاط قوت:

• فیلمنامه طنز
• بازیگری

نقاط ضعف:

• داستان
• ساختار سینمایی فیلم

دیالوگ های ماندگار

• Alan Partridge: In a whiff-free world, what smell would you miss the most?
  Respondent: My wife's nightie.
  Alan Partridge: You kinky get
  Alan’s colleague: Saucy sod.
  Respondent: She died, you see.
• Alan Partridge: [hiding in a bus' septic tank] Yes, Pat, is it bizarre. It is, and was, a failed escape attempt. A sort of, 'Shit-Shank Redemption', if you will.
• Alan Partridge: Never, never criticize Muslims; only, only Christians. And Jews a little bit.

جوایز

نظرات