مانی حقیقی: تفاوت قاب و مونتاژ در سینما و تئاتر

توضیحات

در این کلیپ کوتاه مانی حقیقی کارگردان صاحب ایده کشورمان ادعا می کند که از جمله مهمترین تفاوت های سینما و تئاتر در قاب و مونتاژ است. در رسانه تئاتر بینندگان گرچه در فاصله نزدیک نسبت به بازیگران حضور دارند، اما نمی توانند جزئیات چهره و بدن آنها را ببینند. در حالی که در سینما زوم کردن روی چهره شخصیت ها به بینندگان این امکان را می دهد که درام موجود در چهره آنها را ببیند و از این طریق لایه های روایتگری را افزایش دهد. به بیان دیگر ممکن است جزئیات چهره یک بازیگر مانند یک پلک زدن استرسی یا یک لب گزیدن بیش از چند صفحه دیالوگ را به بیننده القا کند.

تفاوت دوم سینما و تئاتر در مساله مونتاژ است. در واقع بینندگان سینما می توانند صحنه هایی را در میان صحنه های دیگر ببینند و یا زاویه دید خود را نسبت به یک رخداد تغییر دهند. آنها می توانند به جلو یا عقب بروند و جلوه های مختلفی از یک سکانس را با کات های مختلف مشاهده کنند. به همین خاطر است که کارگردان سینما می تواند در قالب دکوپاژ و نوع اتصال نماها به یکدیگر دخالتی اضافه در نوع روایت داشته باشد.

در این کلیپ مانی حقیقی از لزوم ساختن فیلم «پذیرایی ساده» در قالب سینما دفاع می کند. او معتقد است در این فیلم جزئیات قاب و مونتاژ وجود دارد که غیر از ساخت فیلم نمی توانست در قالب دیگری آنها را روایت کند. در واقع او هنر اصلی خود در این فیلم را قاب بندی ها، زوم ها و کات هایی می داند که جلوه ای منحصر به فرد به این فیلم داده است. فارغ از اینکه آیا حقیقی قضاوت صحیحی در مورد این فیلم دارد، به نظر می رسد تفاوت دوم سینما و تئاتر در نظر او چندان موجه و تاثیرگذار نیست. در واقع به نظر می رسد کارگردان تئاتر نیز به ابزار گسترده ای برای طراحی دکوپاژ دسترسی دارد. به ویژه در تئاتر امروز که استفاده از ابزار دیجیتال، دکورهای سنگین و صحنه های بزرگ متدوال شده است، امکانات کارگردان تئاتر نیز در این زمینه بسیار وسیع به نظر می رسد. شما را به دیدن این کلیپ 134 ثانیه ای از برنامه هفت دعوت می کنیم:

نظرات