Kramer vs. Kramer 1979

10 / 7.8

امتیاز
imdb

10 / 8.3

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

تد کریمر که به شدت مشغول کار خود شده است، از همسرش جوآنا و پسرش بیلی به شدت غافل شده است. همین عامل باعث می شود، جوآنا او را ترک کند. تد که اصلا از تربیت کودک و نحوه تعامل با او چیزی نمی داند، وقت و زحمت بسیار زیادی را صرف این رابطه می کند. این مساله باعث می شود او از شغلش برکنار شده و شغل ساده تری پیدا کند. بعد از حدود هجده ماه، جوآنا باز می گردد و حالا که شغلی پیدا کرده و از لحاظ روانی آرامتر شده است، برای حضانت بیلی درخواست می کند. مساله حضانت به دادگاه کشیده می شود و پس از چند جلسه دادگاه رای به حضانت مادر می دهد. این مساله هم برای تد و هم بیلی بسیار دردناک است. اما در لحظه تحویل بیلی به مادر، جوآنا تصمیم می گیرد به خانه بازگردد.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

7

8

Father and Son (1979) Kramer vs Kramer

Father and Son 2 (1979) Kramer vs Kramer

Openning Movie (1979) Kramer vs Kramer

Kids Good Acting (1979) Kramer vs Kramer

Hoffman Streep (1979) Kramer vs Kramer

Final Scene Screenplay Acting (1979) Kramer vs Kramer

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم کریمر علیه کریمر

فیلم کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer) یکی از آثار فاخر سینمای آمریکا است که به طور ویژه در بخش کارگردانی و فیلمبرداری از جایگاه ویژه ای برخوردار است. رابرت بنتون کارگردان و نویسنده فیلم پیش از این دو بار نامزد دریافت جایزه اسکار در بخش فیلمنامه نویسی شده بود، اما این بار که او خود کارگردانی فیلمنامه خود را به عهده گرفت، توانست دو جایزه مهم این جشنواره یعنی بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه را از آن خود کند. او این جایزه ها را بالاتر از فرانسیس فورد کاپولای مشهور برای فیلم اینک آخر الزمان کسب کرد. یکی از ویژگی های منحصر به فرد فیلم قاب بندی های ماهرانه و فکر شده رابرت بنتون است که توسط نستور آلمندروس (Néstor Almendros) فیلمبرداری شده است. فیلم (Kramer vs. Kramer) با نمای بسته از چهره جوآنا آغاز می شود که نه تنها غم و تفکر عمیق او را نشان می دهد، بلکه به زیبایی حلقه ازدواج نیز در انگشتان او دیده می شود. او در این نما چند بار تکرار می کند «بیلی عاشقتم». این سکانس آغازین ارزشمند است چرا که به طور هنرمندانه و موجز داستان را آغاز کرده است. ما با همین نمای بسته متوجه می شویم که جوآنا ازدواج کرده است، در فکر کاری بزرگ است و عشق بیلی (پسرش) را در دل دارد. از این سنخ هنرنمایی در طول فیلم چندین بار به چشم می خورد. در خلال سکانسی که تد با همسایه پایین (مارگارت) بحث می کند، نمایی وجود دارد که نیمه کادر تد ایستاده و نیمه دیگر صفحه ای خالی از دیوار است که تنها نام خانوادگی کریمر بر روی آن حک شده است. این نیز احتمالا حاکی از جای خالی جوآنا در خانه کریمرها است. به عنوان مثال نهایی می توان به صحنه ای اشاره کرد که تد در سالن منتظر است تا نتیجه درخواست استخدامش در آخرین روز سال مشخص شود. همه کارمندان ایستاده در حال جنب و جوش و شادی هستند، اما تد نشسته و بی حرکت منتظر نتیجه است. این تضاد، خصوصا وقتی که دوربین با زاویه اندکی از بالا فیلمبرداری می کند، حاکی از ضعف، عدم تحرک و انتظار کشنده او است. چینش صحنه و میزانسن نیز در بسیاری از صحنه ها حاوی محتوا بوده و فکر شده طراحی شده است. در کل باید گفت علاوه بر بخش فیلمبرداری، کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer) از مجموعه عوامل خوبی بهره می برد که در بخش های مختلفی همچون تدوین و موسیقی نیز موفق بوده اند.
بی شک آنچه فیلم کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer) را بیش از پیش معروف کرد بازی هنرمندانی همچون داستین هافمن و مریل استریپ در آن است. هر دوی این بازیگران چهره های شناخته شده ای هستند که هنر خود را در این فیلم به نمایش می گذارند. داستین هافمن به عنوان بازیگر اصلی این فیلم هنر خود را در آرامش و اعتماد به نقس نشان می دهد. تد با رفتن جوآنا در اجرای کارهای منزل و بچه داری و در عین حال انجام وظایف شغلی بسیار ضعیف است. یک بازیگر می تواند این شعف را با مایه هایی از طنز یا مایه هایی از جدیت و خشونت بازی کند. احتمالا یک بازیگر عادی با داشتن فیلمنامه این فیلم مسیر دوم را انتخاب می کند. اما هافمن هیچکدام را انتخاب نمی کند. او آرام و با اعتماد به نفس بالا است. خرابکاری های او بیشتر از اینکه خنده دار باشند، تامل برانگیز یا احیانا تاسف برانگیز هستند. او برای پسرش، رئیسش و دوستانش ادعا می کند، اما در انجام این ادعاها به وضوح ضعف دارد. همچنین هنرنمایی او در سکانس های دادگاه در مواقعی که بهت زده، ناراحت یا عصبانی می شود مشخص است. در سوی مقابل مریل استریپ قرار دارد که یک سال قبل با بازی در فیلم مشهور شکارچی گوزن توانست هنرهای خود را به صورت جدی به مخاطبان عرضه کند. او سهم کمتری از بازی در این فیلم را به خود اختصاص می دهد، به خاطر اینکه دوربین و داستان با پدر و پسر پیش می آید، بیننده جوآنا را در نیمی از فیلم همراهی نمی کند. او به سفر می رود و باز می گردد. طبق فیلمنامه پس از بازگشت از سفر، او زنی است که اعتماد به نفس از دست رفته خود را به دست آورده است. اما متاسفانه ما چنین اختلافی را در شخصیت و بازی او نمی بینیم. شاید یکی از دلیلی که در اوایل دهه هشتاد میلادی در خصوص مریل استریپ شنیده می شد که او در بازی شخصیت های ناراحت و غمگین هنرمند است، همین باشد. در واقع او در این فیلم (Kramer vs. Kramer) نمی تواند شخصیت یک زن قوی و تجدید قوا شده را به خوبی ایفا کند. او در اولین سکانس از بازگشتش در رستوران در مقابل تد تحقیر می شود و در رستوران تنها می ماند. البته بخشی از این مساله به خاطر شکل کلی فیلمنامه است که قصد دارد جوآنا را زنی فداکار و به معنای واقعی کلمه یک مادر نشان بدهد. بازگشت انتهایی او به منزل نیز نشانگر همین روحیه زنانه اوست. با این وجود مریل استریپ در ایفای نقش زنی رنج کشیده و مظلوم موفق بوده است (صحنه هایی که سیگار می کشد و غم می خورد بی نظیر هستند). در بین شخصیت های تد و جوآنا کریمر بازیگر خردسالی وجود دارد که این دو را به یکدیگر گره می زند. بیلی کریمر (با بازی جاستین هنری) پسری زیبا و معصوم است که در ماجرای اختلاف پدر و مادرش ضربه بزرگی می خورد. جاستین هنری در ایفای نقش خود بسیار موفق است، چرا که نه تنها دیالوگ ها را به وضوح و با دقت ادا می کند، بلکه در اجرای احساسات نیز موفق عمل می کند. او در طول فیلم شرایط لجاجت، مظلومیت، ناراحتی و گریه، شادی، امید و ترس را به خوبی ایفا می کند. هِنریِ هشت ساله برای بازی در این نقش نامزد دریافت جایزه اسکار شد که تاکنون (سال 2018) در بین تمام نامزدهای اسکار کمترین سن را دارد.
در نهایت باید به فیلمنامه کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer) پرداخت. داستان فیلم یک درام ساده و موجز است که ما در اینجا به توضیح این دو جنبه منحصر به فرد اکتفا می کنیم. داستان کریمر علیه کریمر داستانی تخیلی یا فانتزی نیست و اتفاقی نیست که به ندرت رخ دهد. تد و جوآنا افرادی عادی هستند و هیچ مولفه منحصر به فردی در زندگی آنها وجود ندارد. اختلاف، جدایی و مساله حضانت نیز بسیار متداول است. اما آنچه این داستان را از دیگران متمایز می کند، نوع نگرش آن به همین رخدادهای متداول است. در واقع گرچه داستان بیشتر با تد پیش می رود و او قهرمان داستان است، اما بیننده نمی تواند موضعی مثبت یا منفی نسبت به او اتخاذ کند. او اشتباهات بزرگی کرده است، اکنون به اشتباهاتش معترف است و در حال اصلاح خود است. جوآنا نیز اشتباهاتی داشته است، اما او نیز حق دارد: او هم یک زن است و هم یک مادر. زن بودن او حقوقی را به عنوان یک انسان آزاد برای او ایجاب می کند که با توجه به آن حقوق باید رشد کند و به منشی یا مستخدم شوهرش تبدیل نشود. مادر بودنش نیز مستلزم این است که به او اجازه نمی دهد از فرزندش دور باشد. اما او در خروج ناگهانی از خانه و رفتارهایش در دادگاه احتمالا مقصر است. پس شخصیت های داستان هیچ یک سفید یا سیاه مطلق نیستند. راجر ابرت منتقد مشهور سینما نه تنها به این نکته اشاره می کند، بلکه معتقد است رویکرد داستان از جنبه دیگری با بقیه فیلم های هالیوود متفاوت است. در حالی که بیشتر فیلم ها در مساله حضانت و درگیری زناشویی به این شکل، بر روی مشکلات فرزندان و رشد یا سقوط آنها تاکید می کنند، فیلم کریمر علیه کریمر (Kramer vs. Kramer) بر روی داستان پدر و مادر و فرآیندی که آنها در این مسیر طی می کنند انگشت می گذارد. به همین دلیل است که معتقدیم این فیلم یک درام واقعی است، چرا که تمام شخصیت ها (اعم از تد و جوانا، بیلی و حتی مارگارت) در طول فیلم رشد می کنند، تغییر می کنند و چیزهای زیادی می آموزند. اما ویژگی دوم فیلمنامه (Kramer vs. Kramer) ایجاز آن است. در واقع فیلمنامه بسیاری از جزئیات غیرضروری را حذف می کند و هوشمندانه از طولانی شدن بی دلیل فیلم خودداری می کند. ما در اینجا تنها به یک نمونه اشاره می کنیم. در صحنه ای که تد از دادگاه بیرون می آید و جوآنا سعی می کند تا از او به خاطر استفاده از جملات خصوصی معذرت خواهی کند، تد آرام و پرمعنا از کنار او می گذرد، سوار آسانسور می شود و ساختمان دادگاه را ترک می کند. او حتی یک دیالوگ هم نمی گوید و این بهترین کاری است که یک نویسنده خلاق می تواند با سکوت کند. ما هر چه می اندیشیم هیچ دیالوگی نمی توانست به این خوبی عمق احساسات تد را نشان دهد. با این وجود این ایجاز گاهی اوقات مخل و مضر است. به عنوان مثال در انتهای فیلم تکلیف رابطه تد و جوآنا تا حدودی نیمه کاره رها شد. ممکن است بگوییم این رابطه اهمیت مرکزی نداشت (که به نظر ما داشت)، ممکن است بگوییم پایان فیلم باز است (که به نظر باز نمی رسد) و ممکن است بگوییم ماجرا کاملا مشخص شد (که مشخص نشد). در هر حالت به نظر ما یک دیالوگ، یک سکانس و یا حتی یک حرکت از تد یا جوآنا لازم بود تا ببینیم ارتباط آنها در چه نقطه ای سرانجام می گیرد.
نقاط قوت:

• کارگردانی
• بازیگری

نقاط ضعف:

• اختصار فیلمنامه

دیالوگ های ماندگار

• Billy: Daddy?
  Ted: Yeah?
  Billy: What did you do when you were little?
  Ted: The same things you do.
  Billy: Did you watch The Brady Bunch?
  Ted: No, we didn't have any television.
  Billy: You didn't?
  Ted: We listened to the radio.
  Billy: What else didn't you have?
  Ted: We didn't have lots of things.
  We didn't have diet soda, we had egg creams, which was chocolate syrup...seltzer water and a bit of milk and you went...and you drank it and it was delicious.
  We didn't have the Mets, but we had the Brooklyn Dodgers.
  We had the Polo Grounds and Ebbets Field....
  Boy, those were the days. We didn't have the Volkswagen’s...but we had all those different cars with funny names on them.
  We didn't have Burger King or McDonald's, we had automats where you put a quarter in and you'd get a piece of pie or a sandwich you could see through a window.
  We didn't have graffiti, but we had this guy Kilroy....
• Ted: Listen why don't you go upstairs and see him and I'll wait here.
  Joanna: [wipes the tears from her eyes and pats her hair] How do I look?
  Ted: You look terrific.

جوایز

نظرات