L.A. Confidential 1997

10 / 8.3

امتیاز
imdb

10 / 7.8

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

سه نیروی پلیس لس آنجلس که هر یک ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند، هر یک به نوعی در یک مساله جنایی دخیل می شوند. پلیس اول جک است که در بخش مواد مخدر فعالیت می کند. او با یک برنامه تلوزیونی و روزنامه هاش هاش فعالیت می کند و از این راه محبوب و ثروتمند است. پلیس دوم ادموند بسیار مقرراتی و در صدد اجرای کامل عدالت در شهر است. باد (نفر سوم) بسیار خشن است و عدالت را به نحوی که خود صلاح می داند گرچه غیرقانونی اجرا می کند. آنها درگیر یک باند خلافکار می شوند که در کار تجارت مواد مخدر و فحشا است. باد عاشق یکی از زنان فاحشه این باند (لین) می شود و از طریق او راه هایی به ریشه ماجرا می یابد. ادموند و جک نیز از جهات مختلف به این ریشه نزدیک می شوند. در نهایت مشخص می شود سردسته خلافکاران رئیس اداره پلیس است که با قاچاقچی زنان همکاری می کند. در نهایت جک توسط رئیس پلیس کشته و باد به شدت زخمی می شود، اما ادموند او را می کشد و داستان را فیصله می دهد.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

Hanson

4

5

6

7

Acting Spacey - L.A.Confidential (1997)

Camera Angle Narrates - L.A.Confidential (1997)

Comedy in Voice-Over - L.A.Confidential (1997)

Fantastic Acting - L.A.Confidential (1997)

Reflection is Story telling - L.A.Confidential (1997)

Good Introduction of a Character - L.A.Confidential (1997)

Shadows and Lightening - L.A.Confidential (1997)(1)

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم لس آنجلس محرمانه

فیلم «لس آنجلس محرمانه» (L.A. Confidential) از جمله آثار فاخر سینمای هالیوود است که اجتماع تعداد زیادی از هنرمندان از جمله کارگردان، نویسنده، بازیگر و عوامل ساخت را در خود گنجانده است. همه این عوامل در کنار یکدیگر باعث ساخت فیلمی تاثیرگذار و خوش فرم شده است. برای شروع می توان از موسیقی قدرتمند فیلم نام برد که آثار جری گلداسمیت سبب کسب نامزدی جایزه اسکار برای فیلم در بخش موسیقی شد. گلداسمیت پیش از این در سال 1976 برنده اسکار شده بود و در طول فعالیت حرفه ای خود تاکنون 17 بار نامزد کسب این جایزه شده است! این از جمله رکوردهای موجود در جایزه اسکار موسیقی هالیوود است. نورپردازی و دکور صحنه بسیار هنرمندانه و در راستای تم نوآر فیلم طراحی شده است. صحنه هایی که در شب گرفته می شود و خیابان های باران خورده لس آنجلس، نورپردازی های مشبک از پشت پنجره های نیمه بسته و فضای تیره فیلم، به نوعی حس یک فیلم سیاه و سفید را در بیننده تلقین می کند. از سوی دیگر تدوین فیلم و همچنین ارتباط سکانس های متوالی و خرده داستان ها به یکدیگر به نحوی است که زمان طولانی فیلم هرگز به چشم نمی آید و بیننده تا انتها جذب داستان است. کارگردان چندین بار در طول فیلم  (L.A. Confidential) از بازتاب صحنه ها در آینه و شیشه استفاده کرده است. همچنین استفاده از عمق فوکس لنز ها برای جلب توجه مخاطب به دو موضوع با محوریت یکی از آنها استفاده می کند. این تکنیک علاوه بر شکل فرمی آن محتوا ساز نیز  هست. بدین معنا که شکل روایت چندسویه می شود و بیننده با چند لبه از یک داستان خاص روبرو می شود. مثلا هنگامی که ادموند از پشت شیشه به صحنه شهادت جک نگاه می کند، ما هم به احوالات جک پی می بریم و هم احساسات ادموند را از چهره جدی او می خوانیم (همچنین صحنه اعتراف گیری از سیاه پوستان و اعتراف نهایی ادموند). این محتواسازی با زاویه دوربین نیز انجام می شود. به عنوان مثال در صحنه اولین ملاقات باد با پچت دوربین با اختلاف زاویه فاحشی باد را در جایگاه قدرت نشان می دهد. اما پس از یک دیالوگ کوتاه باد مجبور می شود از جایگاه مرتفع خود پایین بیاید. به همین شکل زاویه دوربین از حالت تند بالا به پایین به زاویه کم و برابر دو بازیگر منتهی می شود (کلیپ موجود است).

شاید بتوان گفت نقطه قوت بارز فیلم (L.A. Confidential) بازی هنرمندانه بازیگران است. همانطور که پیش از این ذکر شد، بازیگران شاخص بسیاری در این فیلم بازی می کنند. در صدر آنها سه شخصیت اصلی داستان با بازی کوین اسپیسی، راسل کرو و گای پیرس هستند. کوین استیسی برنده دو جایزه اسکار، راسل کرو برنده یک جایزه اسکار و گای پیرس نامزد یک جایزه گلدن گلوب هستند، پس می توان انتظار بازی هایی فوق العاده از این سه هنرمند در کنار یکدیگر داشت. به نظر نگارنده بازی کوین استیسی و راسل کرو در اوج خود قرار دارد. به عنوان نمونه می توان به صحنه تغییر نظر جک در شهادت دادن علیه دوستانش اشاره کرد. او به خوبی نقش یک پلیس سودجو و منفعت طلب را بازی می کند، که بسیار هوشمندانه در لحظه تصمیم می گیرد. همچنین صحنه مرگ جک و تقلای آخر برای بیان یک نام بسیار هنرمندانه و واقعی جلوه می کند. او در طول فیلم مکرر از ریزه کاری های چهره و حالت بیان استفاده می کند. به طور خلاصه می توان گفت او در این فیلم کم نظیر بازی می کند. از میان هنرنمایی های راسل کرو نیز می توان صحنه خشم محبت آمیز او علیه لین اشاره کرد. او زیر باران در حالتی ناآرام و خشمگین از معشوق خود طلب توضیح می کند. او را دوست دارد و در عین حال بسیار خشمگین است. گای پیرس نیز بازی خود را به خوبی انجام می دهد، اما شخصیت ادموند کمتر از دو نظیر خود باور پذیر است (بسیاری از کارشناسان این نکته را نمی پذیرند. اما به نظر نگارنده شخصیت ادموند بسیار مثبت و قانونی است و از طرفی به راحتی فریب لین را خورده و خود را در مشکلی بزرگ می اندازد.) و لذا نمی توان این فیلم (L.A. Confidential) را صحنه هنرنمایی او دانست. در عوض او سه سال بعد با بازی در فیلم «ممنتو» اثری به یادماندنی از خود به جای می گذارد. دیگر بازیگران شخصیت های مکمل از جمله بازیگر شخصیت سید نیز بسیار هنرمندانه و باورپذیر بازی می کنند.

داستان فیلم (L.A. Confidential) بسیار پر افت و خیز و با زیرروایت های متنوع است، اما کلیت فیلم حاکی از داستانی جنایی، کاراگاهی و تا حدودی خشن و تاریک است. به همین خاطر می توان به راحتی ادعا کرد که قابلیت ساخت فیلمی نوآر بر اساس این داستان وجود دارد. با وجود آنکه فیلم محرمانه لس آنجلس توسط بسیاری از منتقدان با صفت نوآر یا نئو نوآر توصیف شده است، اما این فیلم تفاوت های بزرگی با فیلم های نوآر نظیر خود دارد. شاید بتوان گفت بیشتر ویژگی های نوآر در این فیلم به شکلی تحریف یافته (یا نوآروانه) دیده می شود[1]. شخصیت لین به عنوان زن اغواگر (Femme Fatale) فیلم نوآر از صفت های شیطانی و انتقام جوی دیگر زنان فیلم ها نوآر تهی است. او زنی غمگین، تشنه محبت و عاشق پیشه است. در واقع نقش منفی اصلی این فیلم مردی به نام دادلی است که رئیس پلیس است. از سوی دیگر صدای حکایت گر روی فیلم (Voice-Over) توسط شخصیت اول داستان بیان نمی شود و حکایت او پایان غمگین داستان نیست. انتهای داستان نیز همانند دیگر فیلم های نوآر پایان چندان تاریکی ندارد. در واقع ادموند و باد هر دو نجات پیدا می کنند. با این همه نمی توان ادعا کرد که این فیلم یک نمونه بارز این فیلم نوآر نیست. فیلمنامه و دیالوگ ها به قدری قوی و نافذ نگاشته شده اند که بیننده با بیشتر شخصیت ها احساس هم ذات پنداری می کند. شخصیت پردازی به خوبی انجام شده است و ما واکنش های شخصیت ها بر اساس تاریخچه و سابقه آنها درک می کنیم. دیالوگ ها به قدری ماهرانه نگاشته شده اند که هم حس طنز، هم حس ترس و هم حس تعمق را در صحنه های متفاوت القا می کنند. در کنار نقاط قوت فیلمنامه باید به نقاط ضعف آن نیز اشاره کرد. تعداد زیاد شخصیت ها برای فیلمنامه نویس مشکل ساز شده است. اسامی زیاد و شخصیت های متنوع مثبت و منفی نه تنها بیننده را در درک داستان گیج می کند، بلکه کارگردان را مجبور می کند، تا فیلم خود را به بیش از 120 دقیقه بکشاند. یکی از راهکارهای موجود برای چنین فیلمنامه ای حذف اسامی غیر مهم و اشاره به شخصیت ها توسط ویژگی آنها است. در کنار این، وجود شخصیتی مانند میکی کوهن نه تنها ضروری نیست بلکه به راحتی امکان حذف آن وجود داشت. اما مشکل بزرگتر این تعدد شخصیت ها، داستانی است که با سه قهرمان شکل می گیرد. داستان سه قهرمان به خودی خود مشکلی ندارد، اما هنگامی که در یک سوم انتهایی فیلم  (L.A. Confidential) یکی از این شخصیت ها (جک) کشته می شود، گویی تقارن و توازی فیلم برهم می خورد. اینکه سرنوشت یک شخصیت مرگ است یا ادامه حیات چندان اهمیتی ندارد، اما از لحاظ فرمی بهتر بود هر سه شخصیت سرنوشت هایی موازی (و نه یکسان) داشته باشند. مثلا جک در انتهای فیلم کشته می شد، تا یکی قهرمان شود، یکی کشته و دیگری زخمی، اما توازی برقرار باشد. یکی از نقاط ضعف فیلم (که شاید نتیجه همین تعدد شخصیت ها باشد) یادآوری یک شخصیت به بیننده با اشاره بصری-خیالی به صورت اوست. به عنوان مثال در دقیقه 83 فیلم هنگامی که باد جسد یک مرد را زیر یک خانه پیدا می کند، ما باید چهره او را به صورت مات در کنار صفحه ببینیم تا بیاد آوریم که او راننده پچت بوده است.

[1] راجر ابرت در اینجا می گوید: این فیلم «به ارزش های نوآر پایبند است، اما از آنها تنها برای تزئین خودش استفاده نمی کند».

نقاط قوت:

• فیلمبرداری
• کارگردانی
• بازیگری

نقاط ضعف:

• فیلمنامه
• مشکل در اجرای فیلمنامه

دیالوگ های ماندگار

• Lynn: I see Bud because I want to. I see Bud because he can't hide the good inside of him. I see Bud because he treats me like Lynn Bracken and not some Veronica Lake look-alike who fucks for money.
• Dudley: Go back to Jersey, sonny. This is the City of the Angels, and you haven't got any wings.
• Lynn: Some men get the world. Others get ex-hookers and a trip to Arizona.
• Ed: Shut up! A hooker cut to look like Lana Turner is still a hooker.
  Jack: She is Lana Turner.
  Ed: What?
  Jack: She is Lana Turner.

جوایز

نظرات