Elevator to the Gallows 1958

10 / 8.0

امتیاز
imdb

10 / 7.7

امتیاز
ما

خلاصه فیلم

فلورانس عاشق معاون همسرش (جولین) شده است. همسر فلورانس مدیرعامل شرکتی بین المللی است. جولین و فلورانس نقشه قتل مدیرعامل را می کشند و جولین با موفقیت آن را به انجام می رساند ولی هنگامی که آماده حرکت با ماشینش بود، متوجه طنابی می شود که در صحنه قتل جاگذاشته است. هنگامی که برای برداشتن طناب به ساختمان باز می گردد در آسانسور گیر می کند. او باید تمام آخر هفته را در آسانسور بماند. از طرف دیگر ماشین جولین نیز که ناگهان ترک شده بود توسط یک زوج جوان دزدیده می شود. آن زوج تمام روز را ماشین سواری می کنند و شب با جعل نام جولین در متلی مرتکب قتل دو توریست آلمانی می شوند. اول هفته که آسانسور باز می شود، پلیس نیز در پی قتل توریست ها است. ابتدا همه شواهد علیه جولین است، اما عکس هایی که زوج جوان و توریست ها در متل با یکدیگر گرفته اند، نشان می دهد که قتل در متل کار زوج جوان بوده است. از سوی دیگر با پیدا شدن شواهدی مبنی بر روابط عاشقانه جولین و فلورانس و همچنین لو رفتن قضیه آسانسور، قاتل مدیرعامل نیز مشخص می شود و فلورانس به عنوان شریک قتل دستگیر می شود.

گالری تصاویر و ویدئو

1

2

3

4

5

6

7

8

9

Elevator to the Gallow (1958) Camera Distracts Us

Elevator to the Gallow (1958) Car Theft

Elevator to the Gallow (1958) Climb Up the city

Elevator to the Gallow (1958) Close-up to Wide-shot

Elevator to the Gallow (1958) Detectives and Lightening

Elevator to the Gallow (1958) Night Walk - Music - Noir

Elevator to the Gallow (1958) Suspension

تصاویر

ویدئو ها

نقد فیلم آسانسوری به چوبه دار

لوئیس مال با ساخت فیلم آسانسوری به چوبه دار (Elevator to the Gallows) فیلمی تکنیکی و به معنای واقعی کلمه نوآر ساخته است. فیلمی با کلوزآپی افراطی از صورت فلورانس، زن عاشق پیشه شروع می شود. این کلوزآپ در مورد جولین نیز در طرف دیگر تماس مصداق دارد. اما با گذشت زمان کلوز آپ اندک اندک تبدیل به واید شاتی دراز از بیرون ساختمان می شود. صحنه های تنهایی فلورانس پس از گیرافتادن جولین در آسانسور و قدم زدن های بی هدف او در شهر سرد و باران زده پاریس بسیار مشهور است. شاید یکی از دلایل شهرت آن اصیل بودن این صحنه های نوآر در سینمای فرانسه است. نظیر این تصاویر بدیع را شاید بتوان در برخی از شاهکارهای نوآر آمریکا در دهه چهل یا پنجاه میلادی یافت. نورپردازی فیلم منحصر به فرد و حساب شده است. تصاویری که فلورانس را در شهر تاریک فرانسه نشان می دهد، با دوربینی روی کالسکه بچه (ارتفاع حدودا 1 متر) و غالبا با نور مغازه ها و کافه های خیابان گرفته شده است. تاثیر این تصاویر با موسیقی تاثیرگذار میلز دیویس (Miles Davis) چندبرابر شده است. همچنین تصاویر بازپرسی از جولین در تاریکی محض و یک منبع نور در بالای سر بازیگران گرفته شده است، که حس تعلیق و ابهام را به خوبی نمایش می دهد. صحنه های ناب این فیلم و تکنیک مورد استفاده در آنها به اذعان بسیاری از کارشناسان مورد توجه و الگوبرداری دیگر کارگردانان بنام فرانسه همانند فرانسوا تروفو و جان گودارد بوده است (به طور ویژه می توان به فیلم از نفس افتاده جان گودارد اشاره کرد که در سال 1960 داستان زوجی را نشان می دهد که ماشینی را می دزدند و مرتکب قتل می شوند). فیلمبرداری این فیلم نیز همانند نورپردازی آن فعال و صاحب حرف است. به عنوان مثال می توان به سکانس کاراگاه و فلورانس در اداره پلیس (1:02:00) اشاره کرد که دوربین روی سیگار کشیدن یکی از متهمان اداره پلیس گردش می کند. این سکانس مسلما ربطی به داستان ندارد و تنها هنر دوربین در سخن گفتن را نشان می دهد (کلیپ آن موجود است). با وجود اینکه محققان این فیلم (Elevator to the Gallows) را سرآغاز موج نوی سینمای فرانسه قلمداد می کنند، نباید از برخی صحنه های ضبط شده با سهل انگاری و بدون توجه به جزئیات صرف نظر کرد. به عنوان مثال ارتباط کاراگاهان با خبرنگاران و قتل توریست ها نامانوس و بدساخت است. همچنین می توان به شلیک بدون خونریزی و نمایش سهل انگارانه عوارض قرص خواب اشاره کرد.

جین مورو و موریس رونت به عنوان چهره های شاخص این فیلم (Elevator to the Gallows) نقش به سزایی را در اثرگذاری فیلم ایفا می می کنند. مجددا می توان به صحنه های پرسه زنی فلورانس در خیابان ها و چهره های متفاوت مردم بازار اشاره کرد. فلورانس ترکیبی از احساسات یک عاشق سینه چاک را بازی می کند. از طرفی او گیج است که آیا واقعا جولین با دختر دیگری بوده و او را فریب داده است؟ از طرف دیگر همچنان امیدوار است که اثری از او پیدا کند. او بین احساس عشق، ترس و نفرت گیج است و چهره ای دیوانه به خود گرفته است. از طرف دیگر چهره جولین مصمم و خسته است. ما می توانیم عزم و اراده را در ابتدای فیلم در چهره او ببینیم، اما با پیشرفت فیلم و حبس شدن او در آسانسور اندک اندک روحیه او تقلیل می رود. صحنه بازپرسی پلیس از جولین در اواخر فیلم نشانگر ضعف و شکستگی او در این دو روز اخیر بوده است. او بسیار کم خوابیده، صورتش را نتراشیده و از لحاظ روانی با مشکلات بسیاری روبرو است. در خصوص بازیگران دیگر فیلم (Elevator to the Gallows) باید پیش از مهارت آنها در اجرای نقش هایشان به انتخاب بازیگر و نوع گریم آنها اشاره کرد. کاراگاه پلیس چهره ای سرد و خشن و در عین حال آرام و با اطمینان دارد. صورت بزرگ و چشمان بی احساس او بیانگر این حس است. این امر در خصوص زوج جوان نیز مصداق دارد. چهره و جثه آنها (خصوصا دختر گل فروش) بسیار کودکانه و خام است و به خوبی توضیح می دهد که آنها چرا این اعمال بی خردانه و احساسی را از خود نشان می دهند.

محور اصلی فیلم (Elevator to the Gallows) بر دوش فیلمنامه جذاب آن است. داستان اصلی فیلم اقتباسی از داستان عامه پسند فرانسوی نوشته نوئل کلف (Noël Calef) است. ماجرای جنایی این فیلم مخصوص شهر پاریس و ایده آلی برای یک فیلم نوآر است. تم کاراگاهی فیلم، شب های تیره و تار پاریس، قتل ماهرانه و همچنین زن زیبای اغواگر همگی المان های یک فیلم نوآر است. ژانر نوآر گرچه در ابتدا با فیلم های دهه چهل و پنجاه آمریکایی شناخته می شود، اما نباید فراموش کرد که اساسا این اصطلاح توسط منتقدان فرانسوی همچون نینو فرانک در سال 1946 ابداع و استفاده شد. فیلم نوآر فرانسوی با اندکی تاخیر نسبت به نوآر آمریکایی و با ویژگی های منحصر به فرد خود از جمله مسائل مهم در مطالعات سینمایی است. اما به طور خاص در این فیلم دو داستان جنایی حکایت می شود. داستان اصلی قتل مدیرعامل شرکتی بین المللی را نمایش می دهد که با ایهام آسانسور معنای اصلی خود را می یابد. آسانسوری که قرار بود تا بالا برود و نقشه جولین را تکمیل کند، در میانه راه و به دلیلی کوچک می ایستد و او را در شرایطی بغرنج گرفتار می کند. در نهایت جولین به مقصد خود نمی رسد و برای رهایی از مخمصه باید آسانسور را پایین بیاورد. آسانسور تمثیل خوبی از ابتدا و انتهای این داستان است. اما از سوی دیگر نویسنده خود را با قتل دومی درگیر می کند. داستان دوم گرچه به نوبه خود بسیار هنرمندانه و تاثیرگذار نوشته شده است، اما به نظر می رسد ساخت آن را در سینما با مشکلاتی روبرو می کند. در واقع بیان دو داستان جنایی کامل و بی نقص در زمان 90 دقیقه کار بسیار دشوار و مشکل سازی است. از همین رو شاید بتوان گفت شخصیت پردازی و توجیه منطقی انگیزه های زوج جوان برای دزدی، قتل، خودکشی و سپس بازگشت به صحنه قتل چندان ساخت و پرداخت نشده است.

نقاط قوت:

• کارگردانی
• فیلمنامه

نقاط ضعف:

• داستان طولانی

دیالوگ های ماندگار

• Véronique: They’ll separate us. You’ll be with the men, and me with the women. I don’t want that! We’ll only be together in the headlines.
• Detective: Anything's good for an alibi. Wives, girlfriends, bartenders, childhood friends, deceived husbands - but not an elevator. That's ridiculous. It's totally harebrained.

جوایز

نظرات